Afgelopen week zijn mijn vader en ik
naar het Maritiem Museum Rotterdam geweest.

Overal maakt men reclame dat dit zo’n top-instituut is
dat zo veel, heel bijzondere scheepsmodellen bezit.
Zo zie je dat bijvoorbeeld op de website:

De tekst een beetje op leesbare grootte.

Wat is de werkelijkheid.
Het museum is een grote speeltuin.
Letterlijk in een hoekje staan tussen de 30 en 40
modellen opgesteld. Van hoge kwaliteit.
Een brede selectie schepen:
van VOC-schepen tot containerschepen.
Maar het is een erg kleine selectie.
Net of je naar het nieuw geopende Rijksmuseum gaat,
daar een brede collectie verwacht,
maar aangekomen alleen de Nachtwacht
van Rembrandt te zien krijgt.
Geen kwaad woord over de kwaliteit maar
alleen de Nachtwacht is een beetje beperkt.

Als je als museum je volledig wilt richten op kinderen
en het in stand houden van schepen in de oude havens van Rotterdam,
dan is dat een fantastische doelstelling.
Die is niet in lijn met het hebben van een grote collectie
scheepsmodellen van hoge kwaliteit.
Het is begrijpelijk dat tussen de twee manieren
waarop je het museum kunt inrichten
grote economische verschillen zitten.
Een kinderattractiepark trekt andere bezoekers(aantallen)
dan saaie scheepsmodellen.
De combinatie werkt duidelijk niet in Rotterdam.
Waarschijnlijk is het beter de collectie over te doen
aan het Amsterdamse Scheepvaartmuseum.

De ‘collectie’ buiten was nog het meest interessant.

Mooi versierde boeg.

De ligging is fantastisch, met uitzicht op ‘De verwoeste stad’ van Ossip Zadkine.

Hele uiteenlopende schepen en havenattributen zoals kranen en zelfs een trein.

De Z447 is dringend aan herstel toe. Hieronder even ingezoemd.

Ossip Zadkine, De verwoeste Stad.

Het goede nieuws is dat op de website van het museum
een aantal foto’s staan van de ‘Topmodellen’.

Brik 1810, foto Maritiem Museum Rotterdam.

Dit model staat in een glazen kistje ter bescherming.

Franse, Duitse, Noorse en Nederlandse zeelieden bouwden tweehonderd jaar geleden in gevangenissen scheepsmodellen van ivoor. Ze waren gevangen genomen door de Britten die in oorlog waren met het Frankrijk van Napoleon Bonaparte. Om in hun levensonderhoud te voorzien maakten ze modellen van de schepen die ze als zeeman kenden.

Kuilkorvet 1829, foto Maritiem Museum Rotterdam.

Dit model heet de ‘Prins Willem Frederik Hendrik’. Het heeft deze naam gekregen omdat het in 1859 aan deze prins, die beter bekend stond als prins Hendrik de Zeevaarder (1820-1879), geschonken is. Het model is zeer gedetailleerd en mooi gemaakt. Echt een prinsengeschenk. Een kuilkorvet met deze naam heeft echter nooit gevaren.

Kuilkorvet (detail) 1829, foto Maritiem Museum Rotterdam.