Al een tijdje ben ik bezig met een nieuw project.
Als boekbinder moet je ook dozen kunnen maken.
Bijvoorbeeld om een boek in te bewaren.
Maar wat nou als je een goede, mooie, stevige doos krijgt.
Waarom die dan niet vullen en versieren?

Mijn moeder had een wekkertje.
Je kent ze wel zo’n klein luid tikkend ding.
Maar het gaf de tijd niet goed meer aan (zei ze).
Het heeft een tijdje hier op mijn bureau gestaan
en volgens mij liep hij prima. Het luide tikken
was wel rustgevend.
Tot dat hij stopte.

Ik kreeg al weer lang geleden een blouse.
Die kon weg.
Het lostornen van het achterpand was een hele klus.
Deze blouse zat niet zomaar los in elkaar.
De naden waren dicht gestikt, omgeslagen, nogmaals
gestikt. Daar was tijd en aandacht aan besteed.

Wat nou als ik al die dingen samen zou kunnen brengen
in een project. Misschien moet er nog meer bij.
Wat ik in mijn hoofd heb is een ruw idee dat nog
alle kanten uit kan maar beginnen is vaak een goede manier
om het ‘probleem’ op te lossen.
Je combineert denken met handwerk. Je geeft je ogen de kost.

De doos en de klok in gedemonteerde toestand.

Met de wijzers en een stuk lino maak ik een soort van stempel.

Daar experimenteer ik mee op papier. Op zoek naar vormen, kleuren, ideeën. Eigenlijk is het een soort van schetsen.

Het groen is drukinkt aangebracht met de stempel op een stuk textiel van de blouse. Het rood is een lijm met een kleurstof. Aangebracht met een kwast.

Dit is een andere weg. Opgeplakte onderdelen op gekleurd karton met een aanzet tot een vorm met de gekleurde lijm. Het gaat nog een lange weg worden maar wel een heel leuke en leerzame.