Dan denk je alles al wel gezien te hebben in India.
Vandaag, verschillende winkeltjes op rij, die allemaal
2de hands platen verkopen. Je weet misschien nog wel,
die grote zwarte schijven.
De foto van de dag is een compilatie van stukken uit drie foto’s:
Gedurende een paar jaren heb ik een keer per week
het atelier bezocht van Annette Paulsen om te werken
aan boekvormen en grafische technieken.
Haar werkplaats is in Tilburg.
Afgelopen week zag ik dat Annette Paulsen een boek
in eigen beheer heeft uitgebracht.
Een samenwerking tussen Gabriele Paulsen en haarzelf.
Van dat boek heb ik een exemplaat besteld en intussen
ook ontvangen.
Ik bekeek het boek vanochtend meteen even.
Ik zie muziek, grafiek en tekst, …. en Kelpie.
Het waterpaard, waarvan eerder hier foto’s te zien
waren, en dat te zien was op Klimaat Expo ’22 in Zwolle.
Naar Kelpie heb ik snel even gekeken.
Een eerste indruk.
Dit is de kaart die bij het pakket zat. De herkenbare stijl van Annette Paulsen.
Het ligt niet in de lijn van het ander werk van Annette dat ze probeert een letterlijke grafische weergave van de mythen te maken. Water in een meer abstracte vorm lijkt haar bezig te houden.
Het boek is gemaakt op stavig papier met uitklapbare pagina’s. Dat vraagt om een binding die genoeg ruimte laat in de rug die je hier van bovenaf ziet.
Binnenkort meer.
Ultra-rechts krijgt toch al veel te veel aandacht.
Laten we deze CD van Van Morrison dus maar overslaan.
Het AD deelt min-of-meer de mening:
Artikeltje van Alexander van Eenennaam in het AD. Hij maakt zich er mee af dat de teksten onschuldig zijn omdat je ook net kunt doen alsof je ze niet hoort. Daar ben ik het mee oneens.
Muziek een dromerige gloed geven zijn ze nog niet verleerd. Tears for Fears met The tipping Point (het kantelpunt).
Van Morrison met een oproep om in actie te komen. Hij vraagt zich af: ‘What’s it gonna take for you to wake up?’. De poppenspeler op het album en de tittels van de nummers spreken voor zich.
Maar het is me nog niet gelijk duidelijk welke nieuwsberichten hij ‘fake news’ noemt. Maar sommige zinnen wijzen volgens mij de verkeerde kant op: vrijheid zonder verantwoordelijkheid is volgens mij geen vrijheid.
Hier kijken heel veel mensen naar uit:
naar spontane gebeurtenissen, muziek, dans, kleur,
ontspannen en onbezorgd.
Toen ik gisteren naar de boekhandel liep, kwam ik op
het Kasteelplein een groep mensen tegen die een soort
van een filmopname aan het maken waren.
Wie het waren en waarvoor de opname dient,
geen idee.
Misschien voor carnaval?
Daar waar de apparatuur staat had men een kleine party tent opgezet. Hier was ‘de crew’ nog druk bezig met het in stelling brengen van de apparatuur en het inrichten van de omgeving.
De eerste leden van de band begeven zich naar het ‘toneel’.
Check, double check.
Nog even de danspassen oefenen in het volle licht.
Wachten is een niet te onderschatten onderdeel van een optreden op film/video.
Nog wat laatste instructies van de regisseur.
Neem je plaats in.
Toch nog gauw even een extra oefening.
De band is er klaar voor.
En Actie!
Nog even een groepsfoto.
De sessie was nog niet ten einde.
Ik hoorde daarna nog geruime tijd muziek.
Maar voor mij zat het er op.
Van Morrison, Three Chords & the Truth.
De eerste vier nummer klinken bij een eerste gehoor goed.
Argusvlinder 