Als iemand mijn blog leest dan kan het beeld ontstaan
dat ik van museum naar museum ren en daar al mijn foto’s maak.
Dat beeld wil ik een beetje nuanceren.
Als ik op vakantie ben loop ik voor mijn doen erg veel.
Dan zie je veel. Maar of je daar dan ook foto’s van
maakt is een keuze.
Foto’s van mensen probeer ik zoveel mogelijk te voorkomen,
vanwege privacy maar ook omdat het best moeilijk is
om goede foto’s van mensen te maken.
Op de eerste ‘volle’ dag in Dunhuang ga ik in de avond
weer terug naar de avondmarkt. Om op zoek te gaan naar
een caférestaurant dat ook in de Lonely Planet wordt genoemd
(thee drinken) en om op de markt de twee vellen met
tekeningen/schilderingen op te halen die ik de avond ervoor
besteld had.
Voor de avondmarkt loop ik nog wat rond in de buurt van het hotel.
Mijn oog viel op deze effectieve voertuigen die gebruikt worden door onder andere groente- en fruit verkopers. Het was aan het eind van de middag. Er verschenen er een paar van deze voertuigen op een kruispunt waar ik stond te kijken. De beweoners weten van het tijdstip en de plaats want al gauw kwamen er klanten.
Echt druk met verkeer is het niet in Dunhuang. Een rustige stad met veel grote, brede wegen. Prima om te wennen aan China. Je kunt er rustig je ogen de kost geven. Dat is nodig want er zijn zoveel dingen heel anders dan in het westen en dat is super interessant om te zien en te proberen te begrijpen. Later op de reis als ik bij mijn oud-collega ben kan ik zaken navragen.
Er zijn gespecialiseerde verkopers (watermeloen) maar ook verkopers met een breder assortiment. Als er dan toch geen klanten zijn kun je net zo goed even rusten.
Overdag waren de temperaturen voor mij prima, soms warm. Zeker buiten de stad. Maar de ochtenden waren koud in Dunhuang (en ik neem aan de nachten ook). De meeste mensen op deze voertuigen hadden dan ook kleding bij zich die bij beide temperaturen gebruikt kunnen worden: tegen de kou en tegen de zon.
De avondmarkt is druk bezocht en ik ga natuurlijk weer naar al het eten kijken. Het ziet er allemaal fantastisch uit en ruikt geweldig. Maar ik ben er om de beschilderde vellen op te halen die ik wil gaan gebruiken als schutblad bij een toekomstig boek.
Dit is de kraam op de avondmarkt waar ik de schilderingen zag. De motieven zijn bekend voor de Chinese klanten en ik vind ze mooi. Misschien niet in mijn interieur maar als schutblad in een boek zie ik ze zeker zitten. De vorige avond heb ik geprobeerd uit te leggen wat ik graag wil. Met behulp van mijn Engels, handen en voeten, het Engels van de mevrouw van de kraam ernaast en een vertaalapp op de telefoon van de eigenaresse van de kraam. Spannend. De maker gaat de twee illustraties brengen maar is nog niet klaar. Dat geeft mij de kans bij de kraam plaats te nemen (krukje van de eigenaresse). Te kijken naar de bezoekers van de markt. Met sommige, meestal jongere, mensen een gesprek aangaan en foto’s te maken.
De maker schetst/schildert op papier. Door meerdere lagen papier of een drager van textiel wordt het geheel stevig genoeg om bijvoorbeeld aan de muur te hangen.
Dit is het motief dat ik graag wil hebben: een apsara. Deze hemelse figuren zijn ook te zien in de Mogao grotten, is hopelijk eenvoudig schaalbaar en niet te groot.
In de kraam ernaast verkoopt en maakt een mevrouw gedecoreerde kalebassen. Kalebassen zijn de meestal niet eetbare broertjes van pompoenen. De gedroogde kalebas voorziet ze van tekst en/of afbeeldingen door die in de schil te krassen. Vervolgens kleurt ze de schil met inkt die ze al snel weer weghaalt. In de groeven van de tekst of tekening blijft de kleur achter en wordt zo goed zichtbaar. Op de foto heeft ze net inkt aangemaakt en gaat ze beginnen de inkt aan te brengen op de kalebas.
Grotere kalebassen hebben natuurlijk meer afbeeldingen (op deze kraam vaak klassieke of klassiek-ogende afbeeldingen) en meer tekst. Iedere kalebas krijgt zo’n zwarte ‘ring’ waarin de kalebas goed blijft staan en niet steeds wegrolt.
Tijdens het hele proces worden de inkervingen goed bekeken en evnetueel nog gecorrigeerd.
Als de inkt wordt weggepoetst komt de tekst te voorschijn.
De vrouw maakt exemplaren met meerdere kleuren al is zwart wel de dominante kleur. Ze maakt goedkopere en duurdere uitvoeringen met bijbehorende verpakkingen. Er zijn naast de staande uitvoeringen ook hangende kalebassen mogelijk.
Dan komt de maker eraan met mijn apsaras. Dat ik graag één links en één rechtskijkende apsara had gehad is verloren gegaan in de vertaling. Maar ik vind ze mooi en ben er blij mee. De grote vraag is hoe ik ze de komende tweeenhalve week reizen en de vluchten terug naar Nederland mooi hou. Dat viel achteraf erg mee. Ze verpakte de schilderingen in pakpapier en kwamen heel thuis aan.
Argusvlinder 