illustratie bij het artikel ‘Bewaarmap voor het Kinder-Kompas’. Het is pagina 13 van het exemplaar van Kinder-Kompas waar ik dit verhaal uit haal.

Ik vind het altijd leuk dat je in een boek of tijdschrift, het liefst met
als onderwerp boekbinden, een instructie vind hoe het blad goed te bewaren.
Zo heeft u eerder kunnen lezen over een versie van Oliver Twist
dat als feuilleton verschenen is bij Ons Volk (wat een foute naam,
maar dat is ook waar voor Kinder-Kompas).

In genoemd exemplaar staan drie methodes om een serie uitgaves te bewaren.
Steeds gaat het om een soort ‘bewaarmap’, dus echt ‘inbinden’ doet men niet.
Ik wil alle drie de manieren hier laten passeren.
Vandaag de eerste en meest eenvoudige manier.

Dit is de pagina waarmee de redactrice van Kinder-Kompas J.L. Schulte, haar verhaal begint.

De volledige tekst met de instructies voor de eerste bewaarmap is dan als volgt:

Nu jullie het Kinder-Kompas een jaar lang hebt thuis gekregen en je dus 12 nummers in bezit hebt, zul (len) jullie het zeker prettig vinden deze jaargang in een portefeuille of map te bewaren.
Zo los in je kast kan misschien ook wel, maar er raakt zo licht een nummer weg, of je krijgt er ezelsoren aan en vlekken op.
Zo’n verzamelmap kun je best zelf maken, dat zul je zien.

De eenvoudigste manier is om een portefeuille te malen.
Dat gaat al heel gemakkelijk.
Je neemt twee stukken stevig karton, stro-karton of steviger en mooier nog leer-bord, wat je in fröbelzaken kunt krijgen, en dat snij je iets groter af dan de maat van ons tijdschrift.
Neem dus twee stukken karton van 16,5 bij 22,5 centimeter.
Maak aan weerszijden van ieder karton twee sneetjes van 2 centimeter lengte, maar teken dat eerst even, want anders vergis je je.
’t Is n.l. zo, dat als je de portefeuille in de lengte wilt hebben, dat je dan de snee recht opstaand maakt, en wil je hem in de breedte hebben, dan maak je de sneden liggend.
Neem nu gekleurd band, b.v. breed D. M. C. band wat je in alle kleuren krijgen kunt, of het vrolijke schaatsenband en rijg het er door. Kijk maar naar tekening Fig. 1.

Een paar dingen over de tekst:

Het woord “fröbelzaken” zie je ons niet meer gebruiken. Frits Spits zou dit
een ‘vergeetwoord’ noemen.

“’t Is n.l. zo,” is een manier van een zin openen die we ook niet meer acceptabel
vinden in een tijdschrift. Door de gebruikte afkorting en het beginnen van een zin
met ”t’. Technisch is er misschien niets mis mee. Bovendien is dit meer een manier
van spreken dan van schrijven.

‘want anders vergis je je.’ Tweemaal achter elkaar hetzelfde woord ‘je’. Ik weet het,
ik doe dat vaak zelf ook. Maar mooi is het niet.

‘D. M. C. band’ wat zou dat zijn?
Op internet kom ik al gauw bij ‘Run-DMC’ uit. Maar dat heeft er niets mee van doen.
Ik vermoed dat het gaat om de naam van een bedrijf,
een bedrijf in handwerktextiel. Ik zie veel reclames voor borduurgarens en band:

=================================================================
The DMC Group (Dollfus Mieg & Cie)) is market leader in fashion apparel fabrics
and leisure crafts.
It also occupies a strong market position in household textiles
and trimmings for the clothing industry.

Company History:

A household name among the world’s needlepointers,…

=================================================================

Overigens zegt ‘schaatsenband’ me ook niet veel.
Ook daar brengt het internet uitkomst al kon ik het al wel vermoeden:

De ouderwetse schaatsband, per meter. Om je Friese doorlopers mee vast te maken.