Je kunt nog naar de tentoonstelling met mummieportretten.
Het is te zien in het Allard Pierson Museum in Amsterdam.
Het zijn de laatste dagen.

Het is niet het bekendste verschijnsel in de Egyptische kunst.
Maar wel aansprekend. Het gaat over iets waar we allemaal
mee te maken hebben: het overlijden en de nagedachtenis.

Hoe ging men te werk in Egypte, zo rond het jaar nul en
de eerste paar honderd jaar in Egypte?
Hoe was dat in die melting pot, die migratiewereld?

Wetenschappelijk onderzoek is nog in volle gang.
De tentoonstelling gaat over de techniek, het materiaal,
het vakmanschap en de feiten (die we vaker niet dan wel weten).
Maar het gaat ook over die fascinerende beelden van
mensen die (bijna) 2000 jaar geleden leefden en die je
nu recht in de ogen kijken. Of doen ze dat toch niet?

De tentoonstelling opent deels direct met de portretten.
Er is ook ruimte om ook even kennis te nemen van hoe
Egypte in de tijd dat de portretten gemaakt werden er
uit zag: deels Egyptisch, deels Romeins.
In kleding, in religie.

Dit beeldje fotografeerde ik omdat ik het zo grappig vond. Allard Pierson, Votiefbeeld van de god Apis als militair, 100 voor Christus – 395 na Christus, brons.

Olielamp met de haven van Alexandrië, 1e eeuw na Christus, aardewerk.