Brugge, 11 juli 2009 (deel II)

Na het begijnhof hebben we de wandeling voortgezet.
Via het terrein van het Cactusfestival naar de Gentpoort,
dan naar het Astridpark en de Magdalenakerk.





Brugge, Gentpoort.






Mooi pandje.




Dit mooie pandje kwamen we tegen in de straat die recht
tegenover de poort ligt.
Het pand verraadt zijn oude functie:

















Kruiswegstatie Heilige Magdalenakerk, F. de Vriendt, 1871.




In de Heilige Magdalenakerk is een indrukwekkend kunstproject
aan de gang.
Maar eerst twee foto’s van een traditioneel onderdeel
van een katholieke kerk: de Kruisweg.





De maker: F. de Vriendt, 1871.






Tweede voorbeeld.




Dan nog een paar foto’s van het kunstproject in de kerk.
De kerk is een grondige metamorfose ondergaan.
Maar het resultaat mag er zijn.





De folder.






In het schip een groot verhoog met daarin een vijver: Mark Swysen.


Snap je: water in het schip.





Boven het hoofdaltaar: Mark Swysen.




Buiten nog even door het Astridpark.
Daar zagen we een heel bijzonder pand.





Prieel in het park.






Half steen, half hout.






Ick heb gebowt dat
Vlaemsche huys
voor d’eenen slecht
voor d’andren pluys
wat deeren woorden
suer of soet
dat eenen andren
beter doet.






Brugge, 11 juli 2009

Afgelopen zaterdag zijn we begonnen met een wandeling door de stad.
Meer in het bijzonder naar het Begijnhof.
De Vlaamse begijnhoven samen, zijn ingeschreven als wereld erfgoed
op de lijst van de Unesco.
En het begijnhof in Brugge is de moeite van een bezoek zeker waard.
Frapant is toch dat de manier waarom de begijnhoven zijn aangelegd
steeds weer anders is.
Natuurlijk staan ook de hier de gebouwen met de voorkant
naar binnen gericht.
Maar hier heb je naast eenvoudige kleine huisjes ook grotere huizen
die nu nog dienst doen als klooster.





Heiligenbeeld in de muur, zomaar onderweg.






Het betreft de Heilige Macharius.




Wikipedia:

De heilige Macharius van Antiochixc3xab, ook Macharius van Gent genoemd, ( – Gent, 8 mei 1012) zou afkomstig geweest zijn van Antiochixc3xab in Pisidia, het huidige Turkse Yalvac, waar hij naar eigen zeggen aartsbisschop was geweest.
Hij zou gevangen genomen geweest zijn door de Saracenen en een pelgrimstocht ondernomen hebben door Palestina, Epirus, Dalmatixc3xab, Beieren om uiteindelijk in Gent te belanden, waar hij door de benedictijnen van de Sint-Baafsabdij werd opgenomen en waar hij aan de pest overleed.
Zijn feestdag is op 8 mei en 10 april en hij wordt tegen de pest aanroepen. Hij kan afgebeeld zijn als een Vlaamse bisschop met drie pijl “hoofden”. Ook is hij afgebeeld met de mijter en staf op de grond om te symboliseren dat hij afstand had genomen van het bisschopschap.







Een van de twee grote toegangen tot het begijnhof.






Er is een heel groot hof met bomen.
















Op sommige plaatsen is er nog een afgesloten tuin.






Stilte en geen voeten op het gras.












Vanuit een klein tuintje met poort op het grote hof.






Religieuzen wonen er vandaag de dag nog.






Na de ochtendmis naar huis.






De huizen hebben heel verschillende bouwstijlen.






Buiten een drinkplaats voor de paarden.






Detail.






De brug naar de poort van het begijnhof.






Prachtig gelegen, ’s ochtends nog in rust.





Vandaar ging de wandeling naar het Sint-Janshospitaal of het Memlingmuseum.
Daarover later meer.

Magic Circus

Twee dagen voorstellingen, vandaag en morgen,
is gisteren begonnen met het plaatsen van de eerste wagens.
En dat allemaal in de Westertuin!










Gisteravond arriveerden de eerste auto’s.






Vanochtend vroeg al compleet.






Aan het eind van de middag is de eerste voorstelling al gegeven.






Magic Circus in Westerpark.




Brugge, 10 juli 2009

Afgelopen weekend waren wij op vrijdagavond
en de hele zaterdag in Brugge.
We zijn vrijdagavond na gegeten te hebben,
via de Liefkenshoektunnel naar Brugge gereden.
Eenmaal aangekomen hebben we een leuke wandeling gemaakt
door het prachtige Brugge.
Het kan dan bijna niet anders of je komt op de Markt uit.
Vlak daarbij ligt het Jan van Eyckplein.
Een klein plein aan het begin van een kanaal: de Spiegelrei.
Dat kanaal loopt in de richting van Damme en verderop Sluis.





Jan van Eyckplein en Spiegelrei.





Op de markt staat een standbeeld van Pieter de Coninck en Jan Breydel.
Twee heren die een hoofdrol speelden in de Guldensporenslag.









Deze slag vond plaats op 11 juli 1302, afgelopen zaterdag
was dat precies 707 jaar geleden.
Door dat je dat in 2009 nog viert schaar je je wat mij betreft
tussen bedenkelijke tradities van Servische vechtjassen,
Ierse protestanten en katholieken enzovoort.
Maar het Vlaamse volksdeel van Belgie doet dat blijkbaar nog altijd.








Wikipedia:

De Guldensporenslag vond plaats op het Groeningheslagveld te Kortrijk op 11 juli 1302 tussen milities van het graafschap Vlaanderen en het leger van de koning van Frankrijk.







De bloemenzee op vrijdagavond (1 dag te vroeg!).






Uiteenlopende organisaties, soms zeer bedenkelijke, doen mee aan de bloemenhulde.






Jan Breydel en Pieter de Coninck.





Wij hebben snel een kroeg opgezocht om nog een Belgisch biertje te drinken.
De Hoegaarden en Trapist smaakten prima in een cafe dat veel weg had
van Het Witte Schaap in Breda: een kroeg voor het gewone volk.
Met een prachtig dialect werden daar, luidruchtig, verhalen verteld
door mensen uit diverse sociaal-economische lagen
van de Brugse bevolking.





De Markt: Provinciaal Hof.





De avond viel snel in, nog een paar foto’s en dan rusten
voor de dag van morgen.





De Markt: de Halletoren of Belfort.






Brugge: Sint-Salvatorskathedraal.




Suikerfabriek Breda

Er worden voor de leek althans
kleine vorderingen gemaakt met de sloop
van de twee grote suikersilo’s van de CSM in Breda.
Overigens moeten niet alleen de twee silo’s
maar de hele fabriek met silo’s, torens, losplaatsen, loodsen enz, verdwijnen.
Een grote loods lijkt al afgebroken te zijn en nu
pelt men de buitenwand van de twee silo’s af.
Ik weet niet waarom maar het gebeurt wel.
Langzaam maar zeker.





De CSM in verval.






Beide silo’s.






Detail.






Detail van detail.





Beeldschone boeken

Afgelopen zaterdag ben ik niet alleen naar de tentoonstelling over
Jan van Scorel geweest.
Ik ben in Utrecht ook geweest naar de tentoonstelling Beeldschone Boeken.
In Museum Catharijneconvent.
Dit voormalige kloostercomplex is de perfecte plaats om de pennevruchten
van de Middeleeuwse monniken te laten zien.


Toegangskaartje Catharijneconvent.


Utrecht was in de Middeleeuwen een tijdlang erg belangrijk.
De Utrechtse bisschop was meer een krijgsheer dan een heilige dienaar van de kerk.
Kerken en kloosters werden er gebouwd in het centrum van de stad.
Vanuit de lucht lijkt het alsof de gebouwen in een kruisvorm zijn aangelegd.
In die kloosters werkten monniken als in een industrieel proces aan boeken.
Handgeschreven en handgetekende en handgeschilderde boeken.
Het logo van deze kunstenaars/ambachtslieden was het ‘Utrechtse draakje’.


Utrechtse draakje.


Na de productie van het perkament (geit- of lammervel)
werden de lijnen getrokken die dienden als leidraad voor de schrijvers.
Die schreven in hun mooiste handschrift teksten over.
Ze lieten ruimte over voor de beginletters en alle woorden of letters
die door een andere kleur inkt accenten geven in de tekst.
De grote letters waarmee teksten beginnen dienden vervolgens versierd te worden.
De versiering liep door tot ver in de kantlijn.


Rozettenmeester, Detail.


Vervolgens worden er niet alleen versieringen maar hele schilderijen
in de letter of als illustratie in het boek opgenomen.
De schilderingen werden voorzien van goudverf en allerlei
andere dure verfsoorten.
Soms werden de boeken alleen uitgevoerd met inkt.
Dat lag een beetje aan het gebruik dat men met het boek op het oog had:
was het een gebedenboek voor een rijk man of
een psalmtekst voor de monnikken zelf.


De Rozettenmeester, de letter ‘D’.


Speciale Utrechtse hoekafwerking.


Tekstboekje.


ik weet niet of het een nieuwe rage is in museumland
maar ook in het Catharijneconvent werden tekstboekjes uitgedeeld.
Leuke handzame boekjes maar als naslagwerk niet zo bruikbaar.
Er staan namelijk geen afbeeldingen in.
Voor het hele verhaal en de afbeeldingen moet je toch
in de catalogus zijn.
En die is deze keer erg mooi.


Catalogus in zon en schaduw.


Beeldschone boeken. De Middeleeuwen in goud en inkt.


Met prachtige afbeeldingen.


Met prachtige afbeeldingen.


Toegangsprijs.


Het museum is prachtig maar eerlijk gezegd ook erg duur.
Meer dan 10 Euro entree, dat kom je niet vaak tegen.




Binnenkort volgt er nog meer.

Ice baby, Ice

Nick Cobbing is een Engelse fotojournalist.
Hij maakt dus foto’s en heeft een voorliefde voor ijs en ijslandschappen.
Twee series zijn van zijn hand te zien op het internet:
Surface Tensions (oppervlaktespanningen)
en Noorderlicht.
De laatste serie heeft betrekking op een reis die hij gemaakt heeft
met een Nederlandse schipper/boot.
Geniet van deze prachtige foto’s.





Nick Cobbing, Surface Tensions.






Nick Cobbing, Surface Tensions.






Nick Cobbing, Surface Tensions.






Nick Cobbing, Noorderlicht.






Nick Cobbing, Noorderlicht.






Nick Cobbing, Noorderlicht.






Nick Cobbing, Noorderlicht.






Nick Cobbing, Noorderlicht.






Nick Cobbing, Noorderlicht.






Nick Cobbing, Noorderlicht.






Nick Cobbing, Noorderlicht.





Joel Grey

Joel Grey is een Amerikaan
die de laatste jaren opvalt door bijzondere fotoboeken.
Althans dat zegt de introductietekst die ik las.
De tekst gaat verder met:

For his third book, 1.3: Images from My Phone, Grey spent over a year shooting with the camera function of his Nokia phone and the result is a collection of photographs cut from diverse visual worlds: street art and still life, advertising and architecture, shadows and reflections, natural beauty and urban grit.



Voor zijn derde boek: 1.3 Foto’s van mijn telefoon,
bracht Grey een jaar door met het nemen van foto’s
door middel van de fotofunctie op zijn telefoon.
Het resultaat is een verzameling foto’s van verschillende visuele werelden:
straatkunst en stillevens,
advertenties en architectuur,
schaduwen en reflecties,
natuurlijke schoonheid en het stedelijke stramien.





Joel Grey, Reflection, 2009.









Joel Grey, Entangled, 2009.






Joel Grey, Stop, 2009.






Joel Grey, Sunlight, 2009.




De foto’s hadden geen van allen een naam of onderwerp.
Die heb ik daarom maar zelf verzonnen.

Wandeling door de stad

Misschien een beetje laat, maar vorige week zondag
heb ik een wandeling gemaakt door de stad.
Er was een zomerfestival of zoiets,
daarnaast was er de Elvistentoonstelling in het casino
en het was redelijk weer.

Van de wandeling doe ik nu verslag.
Overigens mocht ik de Elvis tentoonstelling niet in met mijn camera.
Geen foto’s dus van dat evenement.





Zomer boulevard.


Ik begrijp dat je niet grote aantallen toeschouwers wilt hebben
op de nieuwe Hoge Brug.
Maar deze blauwe afscheidingswand geeft het geen gezellige aanblik.
Volgens mij kan dan anders.





Deel twee van de nieuwe haven.


Rechts achteraan was vroeger het politiebureau.
Achteraan (niet op de foto te zien) was vroeger de Raad van Arbeid.





Menashe Kadishman, het offer van Isaac, 1986.






Een paar bloemen uit de kruidentuin van het Begijnhof.









Stokroos met lieveheersbeestje.









Klaproos.




Kunstvaria

Een heel mooie serie kunst en cultuur.
Met in de hoofdrol, onder andere, een reeks afbeeldingen
uit manuscripten.





Ansel Adams, Merced River, Cliffs of cathedral rocks, autumn, 1939.


Portfolio III, Yosemite Valley.
Leuk dat op de dag van de Nationale feestdag van de Verenigde Staten
een Amerikaan het spits mag afbijten.





Ernie en Bert, 2007.


Okay, geen kunst, maar wel cultuur.
En leuk!





Claude Monet, Route de Giverny en hiver, 1885.






Cy Twombly, By the Ionian Sea, Naples, 1988.






Danny Rolph, Gladstone, 2009.


Deze afbeelding heb ik opgenomen in deze serie omdat je
deze vorm van kunst: grote beschilderde muren, steeds vaker ziet.





Edward Hopper, Rooms by the sea, 1951.


Een van de mooiste werken die ik in lange tijd heb gezien.
Het is geen abstract werk maar als je ogen een beetje sluit
en je kijkt door je oogharen dan lijkt het wel een abstract schilderij.





Francisco de Zurbarxc3xa1n, Virgin of the misericordia, 1634.






Francisco Josxc3xa9 de Goya y Lucientes, An equestrian portrait of Manuel Godoy, duque de La Alcudia, 1794.






Franco dei Russi, initial: E, David lifting up his soul to God, Italy, Ferrara, 1455 – 1463.


In de hoofdletter E is Koning David te zien die zijn
ziel verheft naar God. Italiaans.


Master of the Dresden prayer book, David and Goliath, Bruges, 1480 – 1485.


De maker is onbekend van deze schildering.
Daarom worden werken van deze maker aangeduid
met ‘Meester van het gebedenboek van Dresden’,
het bekendste werk van deze Middeleeuwse kunstenaar.
De voorstelling geeft de kleine David en enorm sterke Goliath weer.
Het boek is waarschijnlijk in Brugge in Belgie gemaakt.


Master of the Ingeborg psalter, Initial: D, David pointing to his mouth, French, 1205.


De meester van het psalmenboek van Ingeborg.
In de hoofdletter D is koning David te zien die naar zijn mond wijst.
Koning David werd in de Middeleeuwen gezien als de schrijver
van de Bijbelse psalmen.
Hier wordt hij in verband gebracht met de tekst:
Psalm 38: ‘Ik had mij voorgehouden:
Ik moet mij beheersen en mijn tong voor zonde behoeden.’


Unknown, David bringing the Ark of the covenant to Jerusalem, 15th Century.


Onbekende maker,
De afbeelding toont Koning David die de Ark van het verbond
naar Jeruzalem brengt, 15e eeuw.


Unknown, Initial: D, A monk with his finger to his lips, Italian, 1420.


Onbekende, Italiaanse maker.
In de hoofdletter D is een monnik te zien die zijn vinger
naar zijn mond brengt. In overpeinzing.


Detail met draak in de letter D.



Detail met een haas bij het bos..






Frank Buchser, Kleines Mxc3xa4dchen vor einer steintreppe in Segni, 1874.






Henri Matisse, Odalisque with a Turkish chair, 1927 – 1928.






Joaquxc3xadn Sorolla, Nixc3xb1a entrando en el baxc3xb1o.


Nog maar kort geleden voor het eerst te zien
in de kunstvaria.





Larry Rivers, Dutch Masters I, 1963.






Lucio Fontana, Concetto spaziale, natura, 1959 – 1960.


Ik heb heel wat werken van Fontana gezien.
Heel vaak zijn het witte doeken.
Dit prachtige rood geeft een schitterend effect.





Lxc3xa1szlxc3xb3 Moholy-Nagy, Composition A19, 1927.






Martin Schongauer, Saint Anthony tormented by demons, circa 1470 – 1475.


De heilige Antonius wordt gekweld door duivels.
Dit werk diende als inspiratie en voorbeeld
voor de 12/13 jarige Michelangelo om het volgende schilderij te maken.


Michelangelo, The torment of Saint Anthony, circa 1487 – 1488.



Michelangelo, detail.






Oscar Kokoschka, London, Chelsea reach, 1957.


A view from Lindsay House looking towards Battersea.





Robert Sperry, Shell, 1974.


Makers van aardewerk zien we niet vaak bij Kunstvaria.





Whistler, Weary, 1863.


Weary = vermoeid.




Prachtige portretfoto's door Cecil Beaton

De ‘gastcorrespondent’ vandaag is Cecil Beaton.
Een topfotograaf uit de vijtiger en zestiger jaren van de vorige eeuw.
Een beetje de officixc3xable Engelse hoffotograaf.
Maar wat een portretten!

Bij alle vier de foto’s is het de houding van het onderwerp
en de setting van de foto die het zeer geslaagde foto’s maken.





Cecil Beaton, Audrey Hepburn, 1960.






Cecil Beaton, Francis Bacon, 1951.






Cecil Beaton, Jackie Kennedy – Onassis, 1951.






Cecil Beaton, The official coronation portret of Queen Elizabeth II.


De officixc3xable foto ter gelegenheid van
de kroning van koningin Elisabeth II.




Prenten van Breda

Onlangs kreeg ik een set prenten over Breda.
Dit heb ik natuurlijk ingescand en ik laat ze hier even zien.
Leuke fotosafari kan dit opleveren.





Breda, Havermarkt, al heel lang Cafe de Vrachtwagen.






Breda, Hoek Grote Markt en Reigerstraat.






Breda, Oude Mannenhuis, ook De Beyerd genaamd, nu Graphic Design Museum in de Boschstraat .






Breda, Spanjaardsgat.






Breda, Vleeshal. lang Stedelijk en Bisschoppelijk Museum, nu cafe.






Breda, Vogelstruys, lang garage Otten, ook antiekzaak, nu cafe.





Jan van Scorel: gemiste kans

Afgelopen week was er weer een uitslag van een onderzoek
met betrekking tot het openbaar vervoer te horen:
de reizigers zijn steeds meer tevreden.
Toch gaan de mensen niet uit de auto.
Ik ben afgelopen zaterdag naar Utrecht geweest.
Niet met de auto maar met het openbaar vervoer: de bus.
Van Breda kun je naar Utrecht in ruim 1 uur.
Van station naar station met de Brabantliner.


Twee dagkaarten ?


Eerlijk is eerlijk, het is niet duur. 6 Euro.
Daar kun je niet voor parkeren met je auto in Utrecht.
Alleen dat ik twee (?) dagkaarten moet kopen
om naar Utrecht en daarna weer naar Breda te gaan,
de logica ontgaat me.


Plaats voor je benen.


Nog al zo’n bevinding van het onderzoek:
je hebt zoveel ruimte voor je benen.
Ik ben gemiddeld van lengte dus daar kan het niet aan liggen
maar veel beenruimte heb ik niet gezien.
Die onderzoeken worden waarschijnlijk gehouden onder mensen
die alleen maar met de trein of bus reizen
en die nooit, maar dan ook nooit in een auto zitten.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor meer gebruik
van het openbaar vervoer.
Maar dan moet het wel beter zijn dan nu.
Interview de volgende keer eens automobilisten
die je gevraagd hebt met de trein of bus te reizen.
Kijk dan eens naar de uitslag.
Kun je misschien ook uitleggen waarom de bus 20 minuten te laat
in Utrecht aankwam. Op een zaterdag!
En ik had sterk de indruk dat het nog veel langer had geduurd als
de reizigers de chauffeur niet de weg hadden gewezen.


De Dom in Utrecht.


Gracht in Utrecht.


Admiraal Willem Joseph van Gendt.

Wikipedia:
Willem Joseph baron van Ghent tot Drakenburgh (Slot Gendt, 16 mei 1626 – Slag bij Solebay, 7 juni 1672) was een Nederlands admiraal uit de 17e eeuw. Zijn achternaam wordt ook gegeven als Gendt of Gent.

 




Kruisgang Domkerk.


Helaas is er van de tentoonstelling Scorels Roem geen catalogus.
Alleen een klein boekje met de teksten die je normaal tegen de muur
zou verwachten. Geen afbeeldingen.
Heel jammer.

Scorel’s Roem, geen catalogus.


Jan van Scorel, Portret van Agatha van Schoonhoven, 1529.

Meer plaatjes dan je op het internet al kunt vinden
kan ik dus helaas niet bieden.

Tentoonstellingsboekje bij:
Scorels Roem.
Hoe een Utrechtse schilder de Renaissance naar het Noorden bracht.

Scorel werd in 1528 benoemd tot kanunnik van het kapittel van Sint Marie. Hoewel het hem als geestelijke verboden was te trouwen, leefde hij samen met een vrouw. Zijn geliefde was Agatha van Schoonhoven. Zij woonden samen in een apart huis binnen het immuniteitsgebied van de kerk en kregen zes kinderen. Scorel portretteerde haar in 1529, toen hij zelf 34 was. Van Agatha zijn geen geboorte- en sterfdata bekend.

 


12 leden van het Jeruzalemsgenootschap, rond 1528.


Detail, zelfportret van Van Scorel.


Jan van Scorel, De doop van Christus in de Jordaan, circa 1530.


Jan van Scorel, Drieluik: Vinding van het Ware Kruis, 1542.

Dit schilderij hangt normaal gesproken in de Grote of
Onze Lieve Vrouwe Kerk in Breda. In de Prinsenkapel.


Jan van Scorel, Maria Magdalena, 1530.


Jan van Scorel, Portret van een man, 1529.

Het verhaal bij dit schildeij is dat de man erg serious naar de toeschouwer kijkt.
De ondertekening geeft aan dat hij in dat stadium nog lachtte.
Waarschijnlijk is dat ‘gecorrigeerd’ door de onbekende opdrachtgever zelf.


Toegangskaart Centraal Museum.