De ervaring lijkt heel erg op het bezoek aan Dunhuang:
de nadruk ligt op snelheid.
Dus je ziet alles en tegelijk erg weinig.

In Dunhuang (Mogao Caves) zie je 5 grotten terwijl er 735 zijn.
Ze zullen niet allemaal even interessant zijn maar 5 is beperkt.
Het probleem is natuurlijk de zorg voor het behoud van de grotten
met de kunst daarin, in combinatie met de enorme toeloop van toeristen.

Ook bij het Terracotta Army ligt de nadruk op het verwerken
van grote groepen toeristen. Op mijn foto’s zie je soms op
de achtergrond of zijkant de grote aantallen mensen die tegelijk
komen kijken naar het wereldwonder.

Dus in een ochtend ga je naar de plaats van het Terracotta Army
(zo’n 40+ kilometer vanaf Xi’an centrum), je bekijkt de
kuilen en je gaat weer terug. Dat is een straf tempo.

Vandaag de ziekenboeg.
De beelden staan prachtig opgesteld maar zo zijn ze niet
altijd gevonden. Ze oeten een voor een opgegraven worden en als
de stukken aan zijn, probeert men de delen weer tot een beeld te
restaureren.
Informatie over wat, waar, wanneer en hoe gevonden is door wie,
is van vitaal belang om de kennis over de beelden op een steeds
hoger peil te brengen.
Dat zijn een paar aspecten waarvan je op onderstaande foto’s
het een en ander kunt zien.

Allee beelden krijgen een uniek nummer waaraan allerlei gegevens worden toegevoegd. Details van die processen krijg je niet mee maar als je de beelden ziet staan met nummers op ronde kaarten, met enveloppen met documenten en met gekleurde linten, doen een proces vermoeden.

Het kan niet anders dan dat dit een enorm gepuzzel is.

Met speciale hijsinstallaties en steunen voor de te restaureren paarden.

Op de voorgrond, binnen de rode linten, de data collection area. Deze foto laat ook zien dat ik hierbij helemaal aan het einde van de hangaar met de eerste ‘pit’ of kuil gekomen ben. Op naar de volgende.