Kunstvaria

ChristopherDazeEllisTheExplorers2021SprayPaintAcrylicOnCanvas

Christopher “Daze” Ellis, The Explorers, 2021. Spray paint, acrylic on canvas.


DonaldSultanThreePoppies2020SilkscreenWithEnamelInksAndFlockingOnMuseumBoard

Donald Sultan, Three Poppies, 2020. Silkscreen with enamel inks and flocking on Museum Board.


EmmaMcIntyreSweetbitter2021OilOilStickAndIndiaInkOnLinen

Emma McIntyre, Sweetbitter, 2021 Oil, oil stick and india ink on linen.


FraBartolommeoHeadOfAYoungWomanLookingDown

Fra Bartolommeo, Head of a young woman looking down. Black chalk and stumping heightened with white, on paper prepared light beige; further powdered white chalk rubbed on the face and neck.


OscarVanYoungDriftwoodCa1951OilOnCanvas

Oscar Van Young, Driftwood, circa 1951. Oil on canvas.


RoyDeCaravaSkylight1965Photo

Roy DeCarava, Skylight, 1965, photo.


TraceyEminTheShip2019AcrylicOnCanvas

Tracey Emin, The Ship, 2019, acrylic on canvas.


WangKepingSiPrèsDeuxCentsAns2019WoodCarvingCypress

Wang Keping, Si près deux cents ans, 2019. Wood carving / Cypress.


Caldic collectie

De kleuren van de omgeving.
Op de tentoonstelling Caldic Collectie in de Kunsthal in Rotterdam
viel het me op.
De enorme grote rol die de omgeving
en dan met name de kleuren van die omgeving,
spelen bij het tentoonstellen van kunstwerken.

Nederland hangt vol met de poster met de tekst ‘I promise to love you’.
Een gitzwarte foto met in neon de tekst in een hart.



In Rotterdam hangt dit werk echter tegen een witte muur.
Ik vermoed dat bij de tekst ‘I promise to love you’
Tracy Emin meer een ‘Roxanne’ in gedachten had
dam een reine maagd.

Songtekst van het nummer ‘Roxanne’ van Sting:

Roxanne
You don’t have to put on the red light
Those days are over
You don’t have to sell your body to the night

Wat overblijft is een neon kunstwerk, gemaakt in 2007,
door een kunstenares die veelvuldig de roddelbladen haalt.
De techniek is al te vaak gebruikt, de kunstenares niet serieus.
Ik zou het niet gekocht hebben.


Er is naast een uitgebreide catalogus ook een klein boekje beschikbaar om de tentoonstelling door te komen.


Jean-Marc Bustamante, Empty cages, 2003.

Lege kooitjes.
Deze foto is niet van de organisatie maar heb ik op het web gevonden.
Hij is wel van de tentoonstelling want daar stond dit werk
in een ruimte waar de muren ongeveer dezelfde kleuren hadden
als de kooitjes.
In de originele opstelling waren de kooitjes omringd
door foto’s van het uitgaansleven (volgens het boekje).
Drukke foto’s in felle kleuren kan ik me zo voorstellen.

Bijzonder is dat de tralies van het breekbare materiaal glas zijn.

Door het ontbreken van de originele foto’s en de kleur van de omgeving
ontstaan heel andere associaties.
Nu geen tegenstelling drukte – stilte maar het vervagen van het begrip kooi.


De werken die mij het meest aanspraken waren:

Berlinde de Bruyckere, Per Benedetto, 2009
Jean-Mar Bustamante, Empty cages, 2003
Tonny Cragg, Blue Horn (Axt), 1982
Ad Dekkers, Relief met afgeschuinde blokjes, 1964
Wim Delvoye, Cabinet, 1990
Stan Douglass, Hastings Park, 16 Juliy 1955, 2008
Bernard Frize, Organise, 2005
Rodney Graham, Lighthouse keeper with lighthouse model 1955, 2010
Tom Hunter, The way home from ‘Life and death in Hackney’, 2000
Anselm Kiefer, Karfunkelfee, 2008
Yayoi Kusama, Pumpkin, 2009
Ernesto Neto, Paff (turmeric), 1997
Bridgit Riley, Out there, 2004
Jan Schoonhoven, R 72-73-M-2, 1973
Sam Taylor-Wood, Sigh, 2008
De James Turrel heb ik helaas niet gezien.
Levi van Veluw, Sterling wood, 2008
Robert Zandvliet, Pyramide de cranes, 2008

Van een aantal van deze werken stelt de organisatie foto’s ter beschikking.
Die zijn hier dan ook te zien.
Aangevuld met foto’s van het web.

Helaas geen foto’s van het werk van Sam Taylor-Wood.
Deze grote videoinstallatie laat leden van een orkest zien,
het BBC-orkest, die in hun normale kleren,
een speciaal voor deze installatie geschreven werk spelen.
Het werk is geschreven door Ann Dudley (Art of noise).
Het orkest ‘speelt’ het werk zonder instrumenten.
Het betere luchtgitaar werk.

Een kleine indruk.

Ze doen dat geprojecteerd op 8 schermen die in Rotterdam
in een soort circel zijn opgesteld waar je als toeschouwer tussendoor kunt lopen.
Op 1 scherm, aan het hoofd van de opstelling,
staat de dirigent te dirigeren.
De muzikanten playbacken perfect op de muziek en als toeschouwer
kun je de verschillende partijen goed volgen.
Het treft mij bij live-uitvoeringen van klassieke muziek altijd
dat je de fysieke dynamiek van de muziek niet meekrijgt als je naar
een CD luistert. Zelfs niet als je naar een DVD kijkt.
Maar nu sta je midden in het orkest.
Ontdaan van alles wat kan afleiden.


Anselm Kiefer, Karfunkelfee, 2008, Gold paint, chemise, jesmonite, snake, bramble, concrete, acrylic, oil, emulsion, ash, shellac on canvas in steel and glass frame.

Ik was blij een werk van Kiefer te zien.
De komende tijd zal enorm veel kritiek in Nederland losbarsten
vanwege het werk dat hij oplevert aan het Rijksmuseum.
Het zou moeten gaan over Rembrandt en we weten nu al,
zonder dat we het gezien hebben,
dat het over Van Gogh gaat.
Ik stel voor dat we het werk eerst eens bekijken.
Bekijk ook eens de uitzending van 10 oktober 2010 van
Het uur van de wolf op Uitzending gemist.

Anselm Kiefer, Karfunkelfee (detail), 2008.


Bridget Riley, Out There, 2004.


Folkert de Jong, The last thinker, 2010, fotograaf Aatjan Renders.


Stan Douglas, Hastings Park, , 16 Juliy 1955, 2008.


Thomas Ruff, Substrat 13l, 2003.


Tracey Emin, I promise to love you, 2007.