Dat het boek een eerbetoon aan George Cruikshank is
had ik al verteld.
De volgende tekst, het begin van het boek, aangevuld
met stukken van Wikipedia, geven een beeld van de toon van het boek
en van de plaats die Cruikshank inneemt tussen de
caronisten van rond 1800.

THIS country in her comparatively brief art-life has already produced four great typical masters of Pictorial Satire.
Purely national in genius; uninfluenced by school tradition or foreign example;
devoting themselves to the honest exposition of the manners and doings of their time, them ridicule of its follies, and the castigation of its vices; each, in his special walk, seems to have reached the culminating point of graphic perfection;
nor is it likely, so far as I can see, that even as time speeds on and judgment expands, other men will appear to surpass, or even equal these, as long as their own branch of art continues to be practised.

Vertaling/samenvatting:
DIT land, in haar relatieve korte kunstgeschiedenis,
heeft al vier grote, uitgesproken, meesters van de Getekende Satire voortgebracht.
Puur nationale genialiteit, zonder beinvloeding door een
schoolse traditie of buitenlandse voorbeelden;
ze hebben zich toegewijd aan het eerlijk ten toon stellen
van manieren en gebruiken van hun tijd,
ze maakten de heersende dwaasheden belachelijk en
tuchtigden de ondeugden,
ieder, op eigen manier, lijken het hoogtepunt van grafische perfectie
te hebben bereikt;
het is onwaarschijnlijk, zo ver als ik kan zien, dat zelfs
als de tijd vordert en het oordeel zich verbreedt,
dat andere mannen zullen opstaan die hen zullen voorbijgaan of evenaren
zolang hun eigen kunstvorm uitgeoefend zal blijven.

The earliest in point of time, William Hogarth, (1697-1764),

De eerste in tijd gezien, William Hogarth.

Wikipedia:

William Hogarth (Londen, 10 november 1697 – aldaar, 26 oktober 1764) was een Engels kunstschilder en prentkunstenaar in de periode van de barok. Hij werd opgeleid als goudsmid en graveur, maar vervaardigde later ook paneel- en muurschilderingen, genrestukken en portretten, historiestukken en Bijbelse taferelen.
William Hogarth wordt gerekend tot de eerste kunstenaars die verhalende werken in serie produceerde, als een soort voorloper van het beeldverhaal of het latere stripverhaal. Deze series waren moraliserend en satirisch van aard en verwierven grote populariteit.

The next in order of birth is Thomas Rowlandson, (1756-1827).

De volgende, in volgorde van geboortedatum, is Thomas Rowlandson

Wikipedia:

Thomas Rowlandson (City of London, juli 1756 – aldaar, 22 april 1827) was een Engelse kunstschilder en karikaturist.

De minst bekende van het viertal.
Ook op internet is niet zo veel over hem te vinden.

The third, James Gillray, (1757-1815), was a genius of another order.

De derde, James Gillray is een genie van een andere orde.

Vermoedelijk staat hij wat los van de andere drie
omdat zijn prenten zo duidelijk politieke prenten zijn.
De andere drie maakten ook veel spotprenten over gewoontes
van de tijd en maakten ook vaak illustraties voor boeken.

Wikipedia:

James Gillray (13 augustus 1757 – 1 juni 1815) was een Engels schilder, cartoonist en etser. Samen met de satirische kunstenaars William Hogarth, Thomas Rowlandson en George Cruikshank maakte Gillray het achttiende-eeuwse Engeland tot het centrum van de karikatuurkunst. Berucht waren vooral zijn kritische prenten tegen het Frankrijk van Napoleon Bonaparte. De bijnaam ‘Little Boney’ waarmee de Engelsen destijds de Franse keizer betitelden, was van Gillray afkomstig. James Gillray introduceerde ook het personage John Bull in de Engelse spotprenten. Tot vandaag is de benaming John Bull een spotnaam voor de Engelsen.

We now come to George Cruikshank, (1792-1878), the last of our quaternion, — if not of the line of purely comic artists, — the omega, as Hogarth was the alpha, of satirical designers.

Nu komen we aan bij George Cruikshank (1792 – 1878),
de laatste van het viertal, een puur komisch kunstenaar,
de omega als Hogarth de alfa was van de satirische ontwerpers.

Portret van George Cruikshank.

Detail van de titelpagina van ‘George Cruikshank, the artist, the humorist, and the man’ door William Bates.