Vanwege het avontuur naar Amsterdam heb ik deze week
geen soep gemaakt voor het weekend.
Toen ik langs de groetenwinkel liep zag ik witte druiven liggen.
Het seizoen is niet meer maar de rode en witte druiven
die er lagen kwamen uit Zuid-Afrika.
Geen soep, dan maar druiven, dacht ik.
De verkoper vertelde me over de lekkere grote pruimen
die hij verkocht en ze waren inderdaad fors.
Dus heb ik die voor de foto eens naast een ei gelegd.

Het ei links is niet eens klein…..

Titelverklaring:

De pruimeboom
Eene vertelling

Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eijeren zo groot.
’t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader ’t hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
mist men vijf zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken: ik loop heen.
Zou ik, om een hand vol pruimen,
Ongehoorzaam wezen? Neen.
Voord ging Jantje: maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het loopen tegen,
Voor aan op het middelpad.
Kom mijn Jantje! zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
Nu heeft vader Jantje lief.
Daarop ging Papa aan ’t schudden
Jantje raapte schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.

uit ‘Kleine gedigten voor kinderen’, 1778. Hieronymus van Alphen.
Met dank aan historiek.net en de KB.