Niet alle verhalen worden luid verteld, met het slaan op de borst.
Sommige klinken in stilte, in de schaduw, aan het water.
Vandaag luister ik naar de fluistering van mystici,
naar de echo van gebed, naar de adem van verkoelende diepte,
naar het hinniken van paarden en het geluid van boten
op een zondagmiddag thee.
Locaties:
Jamali Kamali, Rajon Ki Baoli, Metcalfe Boathouse, Muhammad Quli Khan Tomb,
Thematiek:
Spiritualiteit, mystiek, poëzie, introspectie
India, New Delhi, Mehrauli Archaeological Park, Jamali Kamali Mosque and Tomb, circa 1529.
De achterkant van het gebouw waar een tuin lag.
Paardenstallen, Horse Stable.
Moghal tomb with JharoKhas windows, Lodi period.
Moghal tomb with minarets.
Colonaded tomb, Pathan perod.
Helaas was hier de restauratie in volle gang. Deze manier van watermanagement met Step wells is typisch Indiaas. Rajon Ki Baoli, 1506 CE.
Vrij naar een introductie op Thomas Metcalfe’s weekendverblijf
op een Engelstalige site, kwam de volgende tekst tot stand:
Britse romantiek op Mughal grond
In het hart van het Mehrauli Archaeological Park, vlakbij de iconische Qutub Minar, ligt een merkwaardig ensemble dat de meeste bezoekers verbaasd achterlaat: het Dilkusha-complex (wat “hartverwarmend” betekent), gebouwd in de jaren 1840 door Thomas Metcalfe. Wat op het eerste gezicht oogt als restanten van een idyllisch buitenverblijf, blijkt bij nadere beschouwing een fascinerende — en controversiële — ingreep in het erfgoed van India.Wie was Thomas Metcalfe?
India was in de 19e eeuw een uitgestrekt rijk met honderden miljoenen inwoners, verspreid over berggebieden, woestijnen, regenwouden en kustlijnen. Voor de Britten was het onmogelijk om dit alles vanuit één centraal punt te besturen. Daarom werd het land opgedeeld in grote regio’s zoals Bengalen (nu o.a. West-Bengalen en Bangladesh), Bombay (nu de stad Mumbai en delen van Maharashtra), en Madras (nu de stad Chennai en Tamil Nadu). Elk gebied had een eigen gouverneur en ambtenarenkorps.Daarnaast waren er honderden kleinere vorstendommen — de zogenaamde princely states — die formeel zelfstandig waren, maar onder Brits toezicht stonden. In strategische steden zoals Delhi, dat toen nog geen hoofdstad was maar wel een cultureel en politiek centrum, stelde de Britse overheid een Resident Commissioner aan. Deze functionaris was:
Een diplomatiek vertegenwoordiger bij het hof van de Mughal-keizer
Een bestuurlijk toezichthouder namens de Britse gouverneur-generaal
Een rapporteur die informatie doorspeelde naar Calcutta, toen de hoofdstad van Brits-Indië
Thomas Metcalfe vervulde deze rol in de jaren 1830–1840. Zijn positie gaf hem toegang tot land, middelen en politieke netwerken — en stelde hem in staat om zijn buitenverblijf Dilkusha te bouwen in Mehrauli.
Een weekendverblijf met een twist
Metcalfe verwierf een terrein bezaaid met Mughal-ruïnes en tombes, en transformeerde het tot een romantisch buitenverblijf. Zijn aanpak was eclectisch en getuigde van een koloniale esthetiek waarin exotisme en Engelse landhuisstijl samensmolten door:
= Aanpassing van bestaande graven: Het graf van Quli Khan werd omgebouwd tot een Engels landhuis, compleet met veranda’s en uitzicht op de Qutub Minar.
= Volledige verbouwing: Een Lodhi-tombe aan de oostzijde werd omgevormd tot een boothuis, gelegen aan een deels natuurlijke, deels kunstmatige waterpartij.
= Nieuwbouw in Indiase stijl: Rond een vervallen Mughal-structuur liet Metcalfe gastverblijven bouwen, inclusief een suite met open haard, een plunge pool en een aparte keuken voor het personeel.
Daarnaast verrezen er architectonische fantasieën, koepelvormige paviljoens, beveiligingsposten en een ronde eetzaal — nu bekend als Café Stone. Volgens historische bronnen verhuurde Metcalfe het complex aan pasgetrouwde stellen als huwelijksreisbestemming. Een ongebruikelijk gebruik van grafmonumenten, maar typerend voor de Britse neiging om het lokale erfgoed te herinterpreteren voor recreatie.
Erfgoed in transformatie
Wat ooit een koloniale fantasie was, raakte in de loop der tijd overwoekerd en vervallen. Maar recentelijk is het Dilkusha-complex met zorg gerestaureerd door de Delhi Development Authority, in samenwerking met erfgoedinstanties. De waterpartij is opnieuw gevuld, het boothuis hersteld, en het Metcalfe Guest House wordt omgevormd tot een tentoonstellingsruimte dat de geschiedenis van het park toegankelijk maakt voor bezoekers.Toch blijft de ingreep van Metcalfe een bron van bedenkingen. Zijn romantische visie op het landschap ging gepaard met het toe-eigenen van grafmonumenten, het herdefiniëren van de betekenis van gebouwen, en het verplaatsen van culturele grenzen — een praktijk die vandaag de dag kritisch wordt bekeken binnen erfgoeddiscours.
Zicht door Metcalfe Boathouse, een verbouwd grafmonument uit de Lodiperiode.
Interieur van Muhammad Quli Khan Tomb, early 17th cent, en later onderdeel van het buitenverblijf van Metcalfe.
Mijn zelf ingebonden dagboek op een tafel in Stone Café, de voormalige koloniale eetkamer.
Remains of the Metcalfe Guest House. Nieuwbouw in de romantische koloniale stijl.
De verzonken structuur achter het Metcalfe Guest House wordt in historische bronnen aangeduid als een plunge bath. Groter dan een regulier bad maar kleiner dan een zwembad. Een plek voor verkoeling, gebouwd in een tijd waarin ontspanning en toe-eigening hand in hand gingen. De stenen fluisteren nog steeds, al is het water verdwenen.
Argusvlinder 