Live-uitvoeringen, of het nu muziek of theater betreft,
hebben een magie die je in een film of geluidsopname mist.
Maar wat maakt zo’n avond nu écht speciaal?
Afgelopen donderdag beleefde ik een concert van Dylan LeBlanc en
dat bracht me aan het denken over die unieke ervaring.

Dylan LeBlanc is een Amerikaanse artiest.
Het concert was in het Patronaat in Haarlem,
een poppodium zoals er veel zijn in Nederland.

Aan de hand van mijn ervaringen die avond, probeer ik
onder woorden te brengen wat het dan is dat zo’n avond
meer doet zijn dan de video van Renegade op YouTube.

Hij is morgen 8 juni nog te zien in de Oosterpoort
in Groningen. Om Dylan Leblanc een beetje te plaatsen:
het podium in Groningen beschrijft zijn stijl als een
mix van americana, folk en country.

Om naar het optreden te gaan had ik twee dagen vrij
genomen. De donderdag om in de middag naar Amsterdam te gaan.
Daar woont een vriend van mij en we hadden afgesproken
dat ik bij hem kon blijven slapen.
Het was voor het eerst sinds lange tijd dat in weer bij
hem op visite ging.

Dit is precies wat een live optreden uniek maakt:
de gedeelde ervaring met vrienden en publiek,
iets wat je thuis achter een scherm niet voelt.

Na een gezellige kop koffie en iets lekkers en het bekijken
van een aantal video’s als voorbereiding vertrokken we
vanuit Amsterdam richting Haarlem waar we de vriend ontmoetten
die ons trio concertgangers compleet maakte.

Onze eerste bestemming was de brouwerij Jopen voor de
‘voorbespreking’. Even bijpraten. Jopen heeft veel
eigen bieren en serveren die in Haarlem in een kerk die
omgebouwd is tot een cafe/restaurant.

Na een goed glas bier volgde eten in een Italiaans restaurant.
Vandaar was het een klein stukje lopen naar het Patronaat.
Een mooie, niet te grote ruimte. Die ruimte is verdeeld
in een balkon, trap naar beneden en de zaal.
Net als Jopen en het restaurant was de zaal een eerste bezoek.
Dat maakt het al speciaal. Dan heb je nog geen muziek gehoord.

De muzikant die het voorprogramma verzorgde, Johnny Delaware,
was mij onbekend. Op het podium, begeleidde Delaware zichzelf
op gitaar. Op de video’s hoor je hem met een begeleidingsband
en achtergrondzang maar in Haarlem stond hij alleen (één nummer
uitgezonderd). Ik vond dat het solo beter over kwam.

Ik vraag me wel af waarom iemand die uit South Dakota (VS) komt
een artiestennaam kiest met de naam van een andere Amerikaanse staat
als onderdeel van die naam. Zijn eigen naam is John Kuiper. Maar goed.

Zonder veel poespas begon al snel daarna het concert van
Dylan Leblanc. Naast een drummer zijn het de gitaristen die de
band vormen. Een basgitaar, een elektrische gitaar en een
steel gitaar en Dylan LeBlanc solo gitaar.

Dylan zingt met een soort van falset-stem waardoor er weinig
‘dynamiek’ in de zang aanwezig is. Hierdoor dreigt het gevaar
dat de nummers te veel op elkaar gaan lijken. Je maakt je dan
afhankelijk van de instrumenten en de melodie om onderscheid
in songs te maken.
Een probleem dat die andere Dylan naar mijn gevoel ook heeft.
Die stem en zijn gitaarspel doet af en toe denken aan Neil Young.
Luister bijvoorbeeld eens naar Cautionary Tale.

Komt nog bij bij dat LeBlanc een ingetogen speler is. Er is maar
beperkt interactie met de zaal. De met gesloten ogen spelende
gitarist lijkt zich vaak in zich zelf terug te trekken.
Naar het einde van het optreden wordt hij losser.

De zaal was redelijk gevuld met publiek maar zeker niet te druk.
Dat is erg aangenaam omdat iedereen de plaats kan kiezen die hij/zij
wil hebben en zo het concert kan ervaren zoals men dat wil.

De kleinere poppodia in Nederland hebben geen overdreven mogelijkheden
voor licht- en presentatie. Maar dat past ook beter bij deze muziek
die het niet moet hebben van overdreven special effects.
Het geluid was niet te hard voor een kleine zaal.

De voorzichtige solo’s van de steel gitaar passen goed bij de muziek
van Dylan LeBlanc en werden goed ontvangen door het publiek.

Gistermiddag vroeg ik Copilot een mindmap te maken met de elementen
die een live-uitvoering nu anders maken dan een video of geluidsopname.
Zonder in dit bericht die elementen te gebruiken als leidraad zul
je in mijn verhaal een aantal van die elementen terug zien komen:
het gezamenlijk beleven, de unieke situatie van een concert, de
showelementen, ze komen allemaal in meer of mindere mate terug.

Het was een heel leuk avontuur.
Op naar het volgende.