Tot kort geleden kende ik deze stripverhalen niet.
Ik lees graag stripverhalen maar strips over superhelden
zijn vaak zo simpel (in meerdere betekenissen van het woord).

Maar Watchmen is anders.
In 12 hoofdstukken wordt het verhaal verteld van ‘superhelden’
en in sommige gevallen, van hun kinderen.
Het blijken mensen van vlees en bloed te zijn zonder superkrachten.
Nou ja, op één na dan.
Maar de andere zijn mensen met uiteenlopende beroepen,
uiteenlopende omstandigheden en talenten.

Watchmen, de strip geschreven door Alan Moore en getekend door Dave Gibbons. De originele verhalen kwamen uit in 1986 – 1987.

Gesitueerd in de Verenigde Staten van onder andere Richard Nixon,
maak je de hoogtijdagen van de superhelden mee en hun afglijden
naar hun pensionering. De verhalen worden verteld in stripvorm,
regelmatig aangevuld met krantenartikelen en interviews.
Teksten van John Cale, Bob Dylan en Elvis Costello dienen als motto.
Door de stripverhalen lopen fragmenten van een ander stripverhaal:
Tales of the Black Freighter, een piratenverhaal.
De teksten en gebeurtenissen van de twee strips lopen slim
door elkaar.
Dan worden enkele van de superhelden vermoord.
Het begin van dit fantastische verhaal dat mij een aantal dagen
heeft beziggehouden.