Bij een Blake en Mortimer weet je precies wat je krijgt (als ze de plank niet misslaan): mooi maar eenvoudig getekende strip, een verhaal dat goed afloopt en dat nog al eens begint met twee verhaallijnen die tegen het eind van het verhaal bij elkaar komen. Goed gedocumenteerd. De grote vraag voor de lezer is vooral over hoe de verhaallijnen bij elkaar komen. Dus niet erg spektaculair maar gedegen. ‘Acht uur in Berlijn’ is daarop geen uitzondering en ook geen uitschieter. José-Louis Bocquet, Jean Luc Fromental, Antoine Aubin.

In ‘Conquistador’ is het tekenwerk gewaagder. Hoog tatoeage gehalte als type illustraties. Maar dat gaat dan ten koste van het verhaal. Bij vlagen niet te volgen. Redelijk ongeloofwaardig. Een soort papieren Rambo. Dufaux/Xavier.

Beide met plezier gelezen.