Nog een bord toegevoegd aan mijn verzameling
coronaverkeersborden.
Deze keer een bord speciaal voor het winkelend publiek
die zich nog even willen verzekeren van voldoende
bescherming tegen het coronavirus.
Coronaverkeersbord.
Misschien ga ik ze wel verzamelen, die corona-verkeersborden.
Deze week heb ik er al drie verzameld.
De nieuwste twee.
Maar misschien is het goed een routeplanner te gebruiken want als je te voet de richting van dit bord volgt loop je tenminste vier keer zoveel als de afstand die strikt nodig is.
Vooral de plaatsing van het bord in een van de hoefijzers op het Kasteelplein in Breda voegde voor mij nieuwe betekenissen aan het bord toe (links of rechts je eindigt bij een prikpost).
Omdat L. vandaag ook een tweede coronavaccin kreeg
geven wij een klein feestje voor ons zelf.
Heerlijke voorgerechten met vis (Gents vispotje,
hoorntje zalmsalade met dille, hoorntje gerookte makreel salade),
spaghetti met zalm en een dessert van aardbeienbavarois.
Allemaal van (de) Noordzee.
Zo kan dat voorgerecht dan op je bord er uit zien.
Het is niet anders dan dat. Ik zat te denken over een hele diepe gedachte. Geformuleerd in een lange en moeilijke zin. Maar het is gewoon een pleister. Hij viel vanmorgen op de grond toen ik mijn pyjama uit deed. Hij was gisteren op mijn bovenarm geplakt door de huisarts na mijn tweede coronavaccinatie.
Is dat een ‘ZKV’ (zeer kort verhaal) in een onderschrift
van een foto?
Vandaag ontving ik mijn tweede vaccinatie!
Dit is mijn vaccinatiekaart (een beetje anoniem gemaakt).
Deze keer was mijn huisarts wel genegen (Moeilijk woord? Lees dan in plaats van dat woord: ‘bereid’ of ‘in staat’) om mijn vaccinatieboekje (het gele boekje) in te vullen en van een stempel te voorzien. Baat het niet dan schaadt het niet in het verre buitenland (waar we voorlopig nog niet naar toe gaan).
Het was AstraZeneca, inderdaad.