Bij de tentoonstelling van Eva Jospin werd een
schrijfwedstrijd georganiseerd.
De winnares is Charlotte de Beus.
Haar inzending is Pavor nocturnus dat te vertalen is
als ‘Nachtelijke paniek’.
Ook een emotie die het werk van Jospin kan oproepen.

Pavor nocturnus

Er is licht om tegenaan in slaap te vallen en er zijn vossen
met zachte donkere vachten die zich laten aaien. Er is niets
om bang voor te zijn

buiten mijn lichaam. [Wanneer een persoon last heeft van slaap-
angst, dan zal het in de slaap schreeuwen, zwaaien met de armen
en intense angst hebben.

Waarschijnlijk is een deel van de hersenen in slaaptoestand en
een ander deel juist in waaktoestand.] Er zijn stronken. Ik drink
uit de nerven. De hars

kleeft in de richels van mijn gehemelte. Ik ben vergeten hoe ik
moet slikken. [Het geheugen blijft inactief.] Ik ben vergeten
dat ik kan slikken.

[Het deel van de hersenen waar geluiden en woorden worden
gemaakt is wakker.] Er is geen taal. Niemand kent de woorden
die uit mij komen, klanken

steken helder af tegen het blauw van de takken. [Het schreeuwen
is oorverdovend.] Het is te horen in de boomtoppen dat er op mij
wordt gewacht.