In Malaga zie je nog veel deuren met kloppers. Zoals deze handjes.

Maar het hoofdonderwerp van dit bericht is de kathedraal
van Malaga. Dat gebouw zie je vanuit de verte en is van binnen net
zo bijzonder als de buitenkant.
Grote delen van de kerk waren deze keer niet voor het publiek
toegankelijk en terwijl wij er naar binnen gingen was de ochtend
kerstviering aan de gang.

De kathedraal heet: Santa Iglesia Catedral Basílica de la Encarnación (de verrijzeniskerk). Behalve het hoofdaltaar zijn er nog een aantal enorme altaren zoals op deze foto. Erg indrukwekkend.

In de kerk veel beelden. Zoals dit van de broers Pissani (ik zie de naam ook geschreven met 1 ‘s’ maar dit is de schrijfwijze van het bord met verklarende tekst in de kerk). Hermanos Pissani, Nuestra Senora de las Angustias, 1802, marmol blanco. Wit marmer en deze voorstelling wordt ook wel de Pieta genoemd.

Santo Toribio de Liebana.

Dit soort houten beelden/beeldengroepen versieren de wanden van een soort afgeschermd middenschip van de kerk. San Juan Sahagun.

De pilaren zijn indrukwekkend en samen met het invallend zonlicht voeren ze een dans uit van steeds veranderende schaduw- en lichtpartijen.

Op dat ‘ommuurde middenschip’ staan aan iedere zijkant zo’n enorme orgelkast of orgelkas.

Anoniem, Mater Dolorosa (Onze-Lieve-Vrouw van Smarten), meerkleurig houtsnijwerk.

Hier zie je beide orgelkasten die bovenop het ‘ommuurde middenschip’ staan. In dat middenschip zie je rechts beneden de kapellen met de houten beeldengroepen.