Het museum Bargello beperkt zich niet tot beelden.
Beelden waren wel de aanleiding van het vestigen van dit museum
maar het kent intussen ook een lange geschiedenis.
Die geschiedenis vormt juist een aantrekkelijke extra voor
de bezoeker.

Een heel bijzonder boek. Er worden drie mensen genoemd die verantwoordelijk zijn voor het verluchtigen van het boek. Florence, Bargello, Gherardo di Giovanni is de eerrste gevolgd door Mariano del Buono en Girolamo da Cremona. k kon te weinig info vinden om de samenhang tussen deze drie personen te kunnen duiden maar mooi dat er meerdere personen zijn geidentificieerd rond een boek uit 1471. Breviary of Saint Giles from the church of the hospital of Santa Maria Nuova, 1473. Het boekblok is gemaakt met perkament en gebonden in leer. Parchment, 392 x 271 mm met folios 1 – 179. Een brevier is een gebedenboek voor dagelijkse gebeden voor een geestelijke in de katholieke kerk.

Als je aan zo’n boek denkt, aan de kerk, aan geestelijken,
dan zijn muziek en een koor niet ver weg.
In een tijd dat je niet even snel een kopie kon maken van muziek
en tekst voor ieder koorlid, was het belangrijk een grote
lesenaar te hebben. Op die lessenaar leg je dan dat groot
uitgevoerde liederenboek. Groot zodat meerdere mensen het
tegelijk kunnen lezen.
Zo’n lessenaar het het Bargello.

Een geweldig exemplaar. Bernardo della Cecca, badalone (Choir Lectern, dit is de Italiaanse naam voor een koorlessenaar), 1498, walnut, carved and inlaid. Uitgevoerd met walnoothout. Maar let op. Dit voorwerp is zo knap gemaakt dat we bijna bedrogen worden.

De kast onder de lessenaar lijkt wel hol. Het lijkt wel of de mooi gesneden versieringen van de deur openingen tussen zich heeft waardoor je in de kast kunt kijken. Je ziet er muziek liggen en instrumenten.

Maar het gaat nog verder…

Staat daar nou een deur open? Nee, we worden bedrogen. Er is zo kunstig met het inleggen van hout gewerkt dat de kast hol lijkt en er deuren lijken open te staan.

Je ziet zelfs de sleutels op de deur zitten. Zo knap. Verbluffend.