In het voorwoord van het boek ‘Denken over kunst’
(A. A. Van den Braembussche) wordt mijn aandacht getrokken
naar het zinsdeel dat de titel is van dit logje:
‘een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt’.

De schrijver geeft in de eerste regels van het voorwoord aan
dat mensen heel gemakkelijk en snel een esthetisch oordeel vellen
over heel gewone dingen.
In de tekst noemt hij: ‘een stoel, een theeservies,een zonsondergang en
een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt’.
Aanleiding om met deze tekst eens op zoek te gaan op het internet.
Ik stuitte op een aantal heel uiteenlopende teksten
en die laat ik in een korte serie op mijn weblog passeren.

Een van de teksten die ik tegenkom is een reisverslag
van een voetreis naar Rome.
Daarin staat onder andere de volgende prachtige beschrijving:
DE WONDERLIJKE TOCHT NAAR ROME
DE VOETTOCHT VAN TERIE LEIJS IN 2004
Waar eerst uitbundige kleuren
van geel, bruin en groen feest vierden
staan nu de velden vol treurende zonnebloemen.
De uitgebloeide bloemschotels hangen voorover;
zwartgeblakerd maar volgezogen met sappige olie.
Het is een droevig tafereel,
alsof ieder al gekleed is voor de begrafenis.


