Vorige week kocht ik de CD (!) van Wende Snijders: Sterrenlopen.

Goede teksten op goede muziek.
Er is eigenlijk maar een opmerking die ik er bij zou kunnen maken:
misschien is het te overwegen om eens, bij wijze van experiment,
af te stappen van die ene stand waarin we Wende steeds tegen komen:
intens.
Misschien dat ze dan zelf en wij als luisteraars even op adem kunnen komen.
Bijvoorbeeld van de tekst van Dimitri Verhulst van ‘Laat mij het zijn’:

Laat mij het zijn die overblijft wanneer je gaat
Zo ben jij het die het wordt bespaard
Te zien dat winters blijven komen
Ook als wij ons niet meer kunnen warmen aan elkaar

Laat mij je overleven, zij het niet te lang
Zodat ik je missen kan
En ik zal er mij van vergewissen dan
Dat het duister zuigt, de leegte trekt
Niets ergers dan te moeten wachten
En toch klaar te zijn voor het vertrek

Laat mij het zijn die straks alleen ontbijt
Met stompe tanden naast de krant
Ik kom je dagelijks tekort
Sleep mij van spleen naar wee
En wil vooral niet
En wil vooral niet dat het beter wordt