Wat mijn excuus is?
Al een paar keer was ik langs de ingang gelopen en
het was er steeds erg druk.
Van wat het nou precies was had ik geen voorstelling.
Een reisgids had ik niet bij me.
Maar het had te maken met de Medici dus ik kocht een toegangsbewijs.
Nadat ik binnen was kwam ik in een ruimte die vooral gebruikt werd
voor crowdcontrol. Er werd gewerkt met tijdslots van 15 minuten.
In die ruimte, misschien om mensen bezig te houden, stonden
vitrines met reliekhouders.
Een kunstvorm op zichzelf. Zeker niet altijd mooi.
Vaak tegen het kitsch aan.
Oordeel zelf.

Foto’s maken viel niet mee, de felle belichting en spiegeling. Florence, Museum of the Medici Chapels, Reliqulario Santa Maria Egizia, circa 1704.

Bij de makers van deze reliekhouders zijn kunstenaars betrokken die ook beelden maken voor kerken en pleinen, goudsmeden, zilversmeden en mensen die edelstenen bewerken. Reliqulario Di San Alessio, 1690 – 1691.

Vaak heel dramatisch maar ook heel gedetailleerd in de kleding
en compleet als het gaat om de attributen van de heiligen van
wie de relikwieën in deze opbergruimtes bewaard werden.
Het kon gaan om een complete schedel, een vingerkootje, haar,
een splinter van het Heilige kuis van Christus enz.
Zorgvuldig bewaard en gereed om te tonen aan de pelgrims.

Reliqulario di San Filippo Benizi, 18e eeuw.

Reliqulario di San Tommaso de Hereford, 1647.

Zelfde jaar, zelfde maker. Reliqulario di San Zanobi, 1647.

Dit is een voorbeeld van een reliekhouder met een complete schedel. Reliqulario di San Feliciano, 17e eeuw. Met twee engelen als dragers van het relikwie.

Reliqulario di Sant’ Ambrogio, 1705. Als goede herder (?):of zijn het leeuwen (#notalion).

Reliqulario di Sant’ Emerico, 1698 – 1717.