Na het bezoek aan Taprohm was er een tijdje rust.
Dat was een goed idee want het was warm.
In Cambodja verblijven de bewoners op het platteland zich overdag
als ze thuis zijn in de ruimte onder hun huis.
Het ‘huis’, de afgesloten ruimte, zijn de slaapvertrekken.
De familie waar wij verblijven hadden twee huizen:
een voor de familie en een voor de gasten.
Onder de gastenruimte (de slaapkamers) was een bad/douche
ruimte die volledig betegeld was, waar water en licht
aanwezig was.
Dus het rusten gebeurde onder een afdak voor het huis.
Na een tijdje kwam men ons ophalen met een ossenkar.
Het avondeten ging plaatsvinden, onder het genot van livemuziek,
bij de ingang van het tempelcomplex.

Ook de familie zat en lag er ontspannen bij. Ook voor ons waren er hangmatten maar ook andere mogelijkheden om te zitten of luieren.

Dit is de ossenkar. De ossen zaten alleen aan een juk op hun schouders vast aan de kar. Op twitter zag ik foto’s van toeristen op een kleine trekker. Dus er zijn meerdere mogelijkheden.

Het vervoer staat gereed. We kunnen opstappen.

De ossen kunnen breed uit lopen. Het viel nog niet mee om ze aan het lopen te houden. Maar dat geeft alle kans om de omgeving goed te bekijken.

Het Cambodjaanse platteland is heel rustgevend.

Door de snel invallende schemering zijn foto’s makkelijk bewogen. De structuur in het drogende gewas is zo leuk.

Bij aankomst. Een portret van de ossen. Het eten was prima verzorgd. Echt heel leuk.

Niet in de laatste plaats door de live-muziek. Hier is nog alleen hun podium te zien.

Nu in actie.

Onze gids was een van de muzikanten. Hij had bij ieder instrument een heel verhaal.

Al de mensen werken samen in CBT ‘Community Based Tourism‘ die een hele goede job deden.