Afgelopen zomer waren we in Italie.
Een van de plaatsen die we bezochten was Dozza.
In dit dorp wordt iedere twee jaar een biennale
gehouden rond muurschilderingen: BIENNALE MURO DIPINTO.
Iedere keer worden er in het kleine dorp
weer een aantal muurschilderingen toegevoegd.
Het toch al schilderachtige dorp met prachtig kasteel (Rocca)
wordt er nog interessanter door.
Mijn selectie van de muurschilderingen:
De schilderingen (soms wordt dit begrip ruim geinterpreteerd) zijn te zien op de muren van de huizen in het dorp. Alberto Zamboni, Le radici del pensiero, XXI Biennale del muro dipinto, 2007.
Graziano Pompili, Ort (Luogo, Nederlands: plaats), 2005, XX Biennale d’art del muro dipinto. Een heel andere techniek dan alleen schilderen.
Alberto di Rocco, Doni di cerere, 1979.
De werken worden in heel verschillende stijlen uitgevoerd.
De Bedeschi Nevio, L’uomo e la macchina (Mens en machine), Faenza. Soms gaat het om internationale schilders maar veel komen ook uit Italie zelf.
Piazza Zotti, het dorpsplein.
Ste. Sebastiane.
In de stijl van Morandi: Norma Mascellani, San Giorgio, 1995, Bologna.
Maria Paola Forlani, Madre des Dios de la misericordia, Ferrara, 1993. Sommige werken zijn dringend aan een opknapbeurt toe. Bij andere is dat al gebeurd.
Maria Paola Forlani, detail.
Maria Paola Forlani, prachtig lijnenspel.
Pallozzi Gaetano, Donne del sud, 1989.
Luciano Pezzi, Fausto Coppi. Met Coppi liep het niet zo goed af daarom kijkt hij hier ook vanuit de hemel neer op een wielrenner die wel in de wolken lijkt te fietsen.
Politiebureau met gescheurde muren.
Een griffioen tegen de trap.
Dit is een deel van een groter werk.
Een tegeltableau van Fernando Rava, 1983.
Fernando Rava, een geisoleerde tegel.
Mooi werk, niet alleen omdat het op Picasso lijkt maar ook omdat er verschillende technieken zijn gebruikt. Zo zijn veel handen uitgevoerd in tegels.
De haren links zijn van keramiek terwijl het haar van de figuur rechts geschilderd is.
Messina Franco, Tortura, 1977. Helaas laten sommige werken zich moeilijk fotograferen.
Of deze tegels ook uit de Biennale voortgekomen zijn weet ik niet.
Detail van een van de individuele tegels.
Bec Daniel, Natura Morta, 1967. Inmiddels al gerestaureerd.
Uit Japan: Misao Ono, Auguri l’aquilone, 1995.
Misao Ono, door de smalle straat laat het werk zich moeilijk fotograferen maar dit is een detail met de vlieger.
Tanda Ausonio, Famiglia 1945 – 1965. Mooie techniek.
Zoals bij de POP-art werken van Lichtenstein wordt hier een stripverhaal gebruikt als muurschildering.
Detail: Sono curioso di vedere questa famosa rocca di Dozza (ik ben benieuwd naar dat beroemde kasteel van Dozza; vrije vertaling)
Marchionni Elvio, Strappo, 1989.
Argusvlinder 