Musea in Nederland worden steeds duurder (25 Euro).
In een aantal gevallen stijgt de kwaliteit van de tentoonstellingen.
Dan is dat geen probleem.
Maar bij de Hermitage gaat het andersom.
De tentoonstellingen worden minder samenhangend of
op zijn minst is de samenhang steeds moeilijker te ondekken.
Toen de Hermitage aan de Amstel nog klein was,
waren de tentoonstellingen van zo’n hoge kwaliteit.
Nu lijkt de Hermitage in de val te lopen van
‘groter is altijd beter’.
Ze moesten beter weten. Dat is niet zo.

De voorwerpen in de grote beginhal vormen geen logisch geheel
in de zin dat totaal onduidelijk is in welke volgorde
je de stukken het best kunt bekijken.
Het zal wel met opzet gebeuren maar de kans is steeds groter
dat je dingen mist.
De grote spiegeldiamanten die overal hangen om de koptelefoons
te activeren zijn grof en lelijk.
Passen niet bij de vaak verfijnde stukken.
De teksten van de audio guide zijn beperkt.
Wat de namaak tsarenkroon er doet is onduidelijk.
Sensatiezucht? Nieuwe Russische rijken zonder smaak?

Fantastisch portret van Catharina de Grote.

De voorwerpen die boven staan lijken soms wel een herhaling
van de thema’s die beneden aan de orde waren.
Verwarrend. Geen lijn.

Het gebeurt niet vaak dat ik geen catalogus koop na afloop
van een tentoonstelling. Deze keer heb ik die dus niet gekocht.

Catharina’s Indiase toiletset, Karimnagar, 1740 – 1760. Alleen al vanwege de afkomst vermeldingswaardig.

De verzameling van de Hermitage in St. Petersburg is fenomenaal.
De naam exotisch.
Helaas komt dat niet tot zijn recht bij ‘Catharina de Grote’.
Het ‘bureau van Catharina’ is misschien wel de grootste misser.
Hoe anders is de tentoonstelling ‘Hollanders van de Gouden Eeuw’.

Een koeler voor wijnglazen. Dat zo iets bestond! Zie de cameeën. Dit is een voorbeeld van de kwaliteit die de Hermitage makkelijk kan bieden maar in de tentoonstelling ‘Catharina de Grote’ helaas te weinig doet.