Een tijdje terug kwam ik een verhaal tegen over een boek
dat men van plan was te maken.
Het zou gaan over Leo Hoegen, papiermaker.
Met interesse heb ik het gevolgd en toen ik het boek kon
kopen, heb ik het ook gekocht.
Eerder deze week kwam dit heel leesbare en praktische boek
in de brievenbus terecht.

De scheppende kracht van papier, Elise Meijer schrijft in dit boek over Leo Hoegen, zijn kwaliteiten en internationale ervaring met papierscheppen.

Het boek is prettig geschreven, niet ingewikkeld of omslachtig
maar praktisch. Meteen bruikbaar voor iemand die ook eens papier
wil maken.
Zelf heb ik jaren geleden een cursus gevolgd bij Marieke de Hoop.
Een heel leuk evenement met als resultaat een aantal bladen
handgeschept papier van verschillende samenstelling waar ik
nog jaren met veel plezier toepassingen mee heb gemaakt.

Elisa en Leo pakken het anders aan: leuke afwisselende teksten
met ervaringen, weetjes en veel foto’s met bij ieder hoofdstuk
een QR-code naar een korte, heldere on-line filmles.
Het boek heb ik uit en ik heb alle lessen gevolgd en ik heb
er zin in.

Leo is zelf ook boekbinder dus weet heel goed waar je papier
voor gebruikt en hoe je met je eigen handen mooie dingen
dingen kunt maken. Als een soort samenvatting, ter afsluiting
lees je in het boek:

‘Ambachtslieden blijven ook nodig’, zegt Leo met stellige overtuiging. ‘Machines kunnen veel, maar zijn niet creatief. Een meester in een ambacht heeft zo veel kennis van materialen en gereedchappen en zo veel ervaring, die weet meteen of iets mogelijk is en hoe dan. Welke grondstoffen je moet gebruiken voor een bepaald effect. Een meester papierschepper voelt met de handen of een vel papier van goede kwaliteit is. Dat kan je een machine nooit feilloos leren. Ook voor nieuwe ideeën heb je een creatief menselijk brein nodig en de ervaring van de meester.’

Hier doet Leo Hoegen zich te kort, vind ik.
Hij gaat in de verdediging en vergeet hoeveel plezier
werken met je handen en het scheppen van papier oplevert.
Gelukkig lees je dat wel in zijn enthousiasme, ervaringen en
voorbeelden in het boek.
Daarom noem ik mijn bericht vandaag ‘Plezierpapier’.