Het laatste bericht over onze vakantie op Gran Canaria,
eerder dit jaar.

Op 3 mei keerden we terug naar Amsterdam.
We gingen overdag via Las Palmas.
Hebben daar nog even aan het water gezeten:









Vliegveld snel gevonden.
Auto terug gebracht.
Beetje een chaos.
De automaatschappij is net deze dag van locatie aan het veranderen.
We zijn erg vroeg op de luchthaven.
De incheckbalie is nog niet open.
We staan voor incheckbalie 74.
Eerste plaats.
Het is 17:50 uur, om 18:10 kunnen we inchecken.
We laten ons verrassen.

Uiteindelijk zullen we veel later vliegen,
veel later aankomen in Amsterdam enz.

Museo Canario.

Dit prachtige museum is qua voorzieningen niet geweldig bedeeld.
Het is dat de collectie van zeer goede kwaliteit is.
Verwacht geen bordjes in het Engels of suppoosten die die taal machtig zijn.
Alleen Spaans.
Geen catalogus.
Maar wel een heel mooie collectie.
Daar heb ik natuurlijk wat foto’s gemaakt.
En ik heb er wat briefkaarten gekocht.







Deze hele kleine folder met een summiere beschrijving van de zalen
en de voorwerpen was het enige dat ik in het Engels kon vinden.



Een maquette die laat zien hoe mensen in een ver verleden
hebben gewoond in de vulkanische heuvels van Gran Canaria.



Een vijzel uit Galdar.



Weer een maquette, dit maal van de Cueva Pintada.
Die beschilderde grot die ik al eerder beschreef
en die zich ook in Galdar bevind.



De volgende afbeelding mag niet van de Amerikaanse site Photobucket.
Ik ga me er al niet meer moe om maken.
De domheid spreekt voor zich.





Op mijn tweede plaatjes site, een Nederlandse, mag het plaatje wel staan.
Van mij ook op mijn web log.



Er was ook een grote en beroemde verzameling skeletten.
Niet om te griezelen maar voor wetenschappelijk onderzoek.





In het museum liggen ook een aantal “mummies”.





Nog 1 keer griezelen.

Dan de briefkaarten:



Museo Canario, 6306.



Beeld Jinamar, Telde.



Cabeza de idolo, Guia.



Granero de Valeron.



Vindplaats: Telde.

03/05/2008

Vandaag gaan we naar huis.



Op de agenda staan nog:
Caldera de Bandama
Las Palmas.

Het was een hele dag heiig.
Dus het uitzicht op bijvoorbeeld Las Palmas was beperkt.
Caldera de Bandama is een uitkijkpunt aan de rand van een oude krater.
De krater was prachtig te zien.







Las Palmas (het oude centrum) is redelijk mooi maar voor een zaterdag
erg rustig, ook rond 17:00 uur nog.

Museum voor pre-historie bezocht.
Mooie collectie, erg hoge kwaliteit.



Casa de Colon.
Het Columbusmuseum.



De deuren van Catedral de Santa Ana.

Uit Wikipedia: Pieter van der Does
Leiden, 1562 – Sao Tomxc3xa9, 24 oktober 1599

Hij was een Nederlandse vlootvoogd.
Hij was de zoon van Jacob van der Does,
schepen van Leiden ten tijde van het Leidens ontzet.

Levensloop
In 1586 kwam hij als superintendant bij de vloot te werken
waarbij hij de ondergang van de Armada in 1588 meemaakte.
In 1587 werd hij ook baljuw en dijkgraaf van Rijnland,
een jaar later (eveneens) hoofdschout van Leiden.
In 1588 kreeg hij de functie van luitenant-admiraal
van het gewest Holland.
Enige tijd daarna werd hij (ook) meester-generaal van de artillerie.

In mei 1599 vertrok onder zijn leiding een vloot
van Hollandse en Zeeuwse schepen richting de Spaanse-Portugese kust
met de bedoeling deze aan een blokkade te onderwerpen
daar men toentertijd met deze landen in een langdurige oorlog
was verwikkeld (de Tachtigjarige Oorlog).

Vanwege de zware verdediging lukte het Van der Does
en zijn manschappen niet om dit voor elkaar te krijgen
waarop zij doorvoeren naar Las Palmas op de Canarische Eilanden.

Na deze te hebben veroverd reisde hij met een deel van de vloot
door naar het aan de Afrikaanse Westkust gelegen Sao Tomxc3xa9,
toentertijd evenals de Canarische Eilanden Spaans bezit.
Daar vond Pieter van der Does zijn einde vanwege verwondingen
die hij bij de inname van Las Palmas had opgelopen.

In de kathedraal was een huwelijksplechtigheid aan de gang.
Daarom kon je zomaar de kerk inlopen.
anders is hij gesloten en moet je via het aangrenzende museum
om de kerk te kunnen bezichtigen.
Die mopeite zou ik niet doen.
Dit orkest met zanggroep was zeker de moeite waard.
Klonk prachtig in zo’n grote kerk.





Plaza del Espiritu Santo.

02/05/2008 Kliekjesdag

Er zijn nog wat bestemmingen, links en rechts,
die we willen zien.
Vandaag komen die aan bod.

Bij het ontbijt bleek dat men in de tuin al bezig was
de planten water te geven.
Dat leidt natuurlijk tot een waterballet.
Daar wilde men zich natuurlijk goed tegen beschermen.





Detail.



Maar helemaal comfortabel voelde de tuinman zich niet.
Wilde ook niet echt op de foto.



Eerst gaan we naar Agxc3xbcimes.
Dit is een bergplaatsje aan de zuid-oostkant van het eiland.
Het heeft een heel mooi centrum.
Gekleurde huizen, veel beelden, rustig.
Echt erg leuk.























Vervolgens zijn we naar Teror gegaan.
Ook een stadje in de bergen.
Een heel ander, veel groenere omgeving.
Ook een lief centrum.
Veel houten balkons.













Daarna Cenobio de Valeron.
Heel apart.
Een serie grotten en fgrotjes in een grote grot.
een pre-historische graanopslag.
Heel bijzonder.





















Een voorbeeld hoe op sommige plaatsen,
de ‘bananententen” erg groot kunnen zijn en heel bepalend
voor het beeld van de heuvels.







Ter afsluiting van de dag zijn we no even naar de kust gegaan.
De grote golven geven zo’n leuk beeld.
Zeker ook bij San Felipe.
Dit dorp is op een rotsplateau gebouwd
dat een beetje in zee uitsteekt.
Niet heel spectaculair.
Gewoon leuk om te zien.
Veel Spaanse strandgasten.















En terug bij het hotel trokken de geiten weer langs.
Iedere dag tegen de avond komen ze langs.
Ze weten de weg.





We moesten natuurlijk ook nog eten die avond.
Restaurante Cofradia De Pescadores.

Vervolg 01/05/2008.

Gegeten hebben we bij Las Nasas aan de haven.
L. calamaris en ik biefstuk.
Vooraf vissoep.
Prima, heel ‘informeel’.
Het kleine terras heeft meer tafels dan goed is.
Voeg daarbij 25 Spanjaarden in een goede, luidruchtige stemming
en je krijgt een beetje een beeld.
Vrij uitzicht op de haven waar Fred Olsen
weer langskwam om te lossen en laden.

01/05/2008 Wandelen.



De voormalige bottelarij.



Detail.

We beginnen met het zoeken naar het beginpunt van route 4.
Het asfalt van de weg door de vallei is nog redelijk nieuw.
Ik vermoed dat vroeger de weg niet verder ging dan de bottelarij.
Nu gaat de weg verder, langs Casa Esparanza,
naar een uitkijkpunt waar nu een parkeerplaatsbij is
en vervolgens nog een paar 100 meter de heuvels in.
Bij het einde weer een parkeerplaats en
een smalle weg, vrij steil naar boven.
Het steile stuk bestaat uit een weg van cement of beton.
Ik vermoed dat dit vroeger de start van deel 2 van de wandeling was.
De route die we wilden lopen (deel 1 van de route)
bestaat dus niet meer.









Dan maar naar route drie gegaan.
Deze route ligt aan de andere kant van de vallei,
een stuk terug naar zee opaan.
Het begin ervan staat duidelijk aangegeven.
Ook met recente borden en pijlen op stenen gespoten.
Een mooie route waarvan wij het begin lopen.
Al snel is er een splitsing.
Daar ontbreken even duidelijke aanwijzingen.
Ga op deze splitsing naar rechts.

























Duidelijk genoeg deze borden.

We wilden in Agaete boodschappen gaan doen.
Echter het is Hemelvaartsdag en 1 Mei Dag van de Arbeid.
We eindigen op een terras aan de haven waar het druk is
met Spaanse badgasten.

Na de lunch zijn we naar een bijzondere pre-historische
opgraving geweest: Cenobio de Valeron.
Die is 4 dagen per jaar gesloten,
waaronder 1 mei.
Hier moeten we dus nog een keer naar toe.



De noordelijke kust van Gran Canaria.







Hier zie je de grote “tenten” in de heuvels liggen,
waarin de bananenplanten ongestoord kunnen groeien.



Het vlakbij gelegen dorpje Guia is een mooi kleurrijk
en zeker op deze dag, erg rustig dorp.
Vandaar naar het hotel terug gereden
ter voorbereiding van het avondeten.







Santa Maria de Guia.

30/04/2008

We hebben vandaag gegeten in het hotel.
Niet best.
Worteltjessoep (toepasselijk op Kininginnedag).
Gekookte kipfilet met gebakken aardappelen.
Ijs toe.

De wijn: warm.
We kregen een emmer met water, vol met ijs.
maar zonder water.
Typisch voor mensen die geen idee hebben hoe dat werkt.
Zonder water krijg je de fles namelijk niet terug in het ijs.
Bovendien geleidt het water de kou beter.

Te mager voor een dergelijk hotel.

De Cueva Pintada.
Dit is een verhaal op zich.
Het woord betekent “Beschilderde grot”.
Het gaat om een (deel) van een pre-historische nederzetting.
Het betreffen vooral restanten van huizen.
De huizen hebben allemaal 1 ruimte.

Het is goed je te realiseren dat “pre-historisch” in het geval van Gran Canaria
niet “voor het jaar 0” betekent.
Gran Canaria is dan vandaag wel Spaans maar oorspronkelijk had het niets
met Spanje te maken.
Het is een van een groep eilanden voor de Afrikaanse kust.
Pas rond 1400 werden de eilanden door Portugal en Spanje ontdekt.
Pas vanaf die tijd zijn ze onderdeel van Spanje.
Maar de oorspronkelijke bewoners hadden meer gemeen
met de bewoners van Afrika (bijvoorbeeld Marokko)
dan met Spanje.

Centraal in de gemeenschap stond een complex met een aantal ruimtes.
De grot was daar een onderdeel van.
In die grot zijn restanten gevonden van een beschildering.
De beschildering betreft geometrische vormen.
Naast de beschildering zijn er op deze plaats
nog een aantal voorwerpen gevonden.

Vandaag de dag is Cueva Pintada een museum in Gxc3xa1ldar.
Men heeft over het opgravingsterrein een afdak gebouwd.
De zijkanten zijn gedicht met grote gordijnen.
In het gebied (het is een groot terrein) zijn loopbruggen aangebracht
zodat je de restanten kunt bekijken.
Het museum bevindt zich in het centrum van de stad.
Vanaf de grote weg (GC2) zie je een groot gebouw tegen de helling.
In de vom van een driehoek.
Je ziet het het best als je van Ageate richting Las Palmas rijdt.

Als introductie is er een museumgebouw geplaatst.
Als je daar binnenkomt is het niet de bedoeling om op eigen gelegenheid
het museum te bezoeken.
In groepen wordt je door het museum geleid.
Je krijgt eerst een toelichting bij een aantal voorwerpen.
Vervolgens een 3d-film over de oorspronkelijke bewoners.
Vervolgens een film over hoe de mensen hun huizen bouwden.
Je bekijkt de film vanaf een tribune.
Aan het eind van de film gaat het doek opzij en krijg je zicht
op het opgravingsgebied.
Heel spectaculair.
Jammer voor mij was dat de Engelstalige gids niet beschikbaar was.
De groep bestond dus uit 2 Spaanse toeristen, een Spaanstalige gids en ik.

Vervolgens wordt je via de loopbruggen langs de verschillende vondsten geleid.
En die zijn spectaculair.
Men heeft ook een drietal huizen nagebouwd.
Die geven een heel goed beeld van hoe de oorspronkelijke bewoners
van Gran Canaria hebben geleefd.

Het museum heeft helaas geen niet-Spaanse catalogus.
Er is dus geen kans om thuis het een en ander nog eens na te lezen.
Heel jammer.

Onderdeel van de rondleiding is een bezoek aan de Cueva Pintada.
Je loopt een soort glazen cocon in.
Dan gaat het licht aan en bemerk je dat je eigenlijk in een grot staat.
Tegen de muur zie je de beschildering.
Op deze manier is er voor gezorgd dat de schildering
voor iedereen te zien is maar toch goed beschermd kan worden.
Een hele mooie oplossing.
Zou wel iets zijn voor de Egyptische graven in het Dal der Koningen.

Fotograferen mag je er niet maar ze verkopen wel wat kaarten.
Die volgen dan hier ook.



Spaanstalige catalogus.



Dit is een deel van een stempel.
Met zo’n stempel kon je in een vaas duidelijk maken
van wie de vaas en de inhoud (bijv. graan) was.







Vruchtbaarheidsbeeldje ?





Het zakje van de kaarten.



Toegangsbewijs.



Cueva Pintada.



Cueva Pintada.

30/04/2008 (vervolg)

Aangezien we vroeger terug zijn dan gepland
gaan we naar Faro de Sardina.
De meest noord-westelijke punt van het eiland.
Het uitsteeksel heeft een onaangenaam aanzicht.
Overal grote tenten.
Om de bananenplanten te beschermen tegen de wind (denk ik)
staan overal enorme grauwe tenten.
Sommigen zijn zo groot als een voetbalveld.
Aangekomen op de punt (waar het erg hard waait)
heb je een prachtig zicht op de golven die op de rotsen beuken.
Allerlei kleuren blauw, van donkerblauw tot licht,
en veel witte schuimkragen.
Op de rotsen die dan weer rood, bruin, zwart of groen zijn.

















Zie onze auto, rechts van het midden.

Als je nog even doorrijdt, voorbij de vuurtoren,
is nog een klein gehucht.
Daar is een klein uitkijkplatform.
Nog meer sensationele vergezichten met witte schuimkragen
en water dat op de kust slaat.















Daarna zijn we naar het schilderachtige Gxc3xa1ldar gegaan.
In het centrum met smalle straten en kleurige huizen
is het goed toeven.
We hebben de Cueva Pintado en de Santiago de Los Caballeros bezocht.





De Cueva Pintado is een verhaal op zich.

30/04/2008



Uitzicht vanaf de “snackbar”.



De landweg vanaf het hotel naar de verharde, doorgaande weg.



In de hoek stond vroeger de televisie.

Het weer is minder heet.
Gisteravond al.
Waaien doet het nog steeds.
De wandeling begint.





Het eerste deel van de wandeling is een goed en duidelijk pad omhoog.
Ongeveer dertig minuten lopen.
Dan komen we bij wat GSM-masten.
Daar loopt een asfaltweg die we volgens de beschrijving
moeten oversteken om dan een landweggetje te nemen.
Het probleem is dat we er zo al 2 zien,
2 landweggetjes.





Rechtsonderin het hotel.



Agaete en de zee.



Het dal in.









We nemen de linker weg omdat we uiteindelijk weer in Agaete willen uitkomen.
Aan het einde van de weg splitst zich de weg.
(We zitten al niet meer op de wandelroute volgens mij)
Wij gaan naar links.
In dit deel van de wandeling waait het enorm hard.
(niet voor niets staan daar windmolens)
We komen uit bij de GC293.
We nemen niet deze weg naar beneden maar nemen een pad
dat naar het dorp toe lijkt te gaan. Bijna rechtdoor.
Het komt uit op het punt waar een ongebruikt viaduct over de GC2 loopt.
We steken het viaduct over en lopen richting haven.



Fred Olsen Express.



Het vaarschema van Fred Olsen.

Jammer dat deze maatschappij geen Island hopping arrangement aanbiedt.
De boten van deze maatschappij doen regelmatig de haven van Agaete aan.
Er gaan voetgangers, auto’s en complete vrachtauto’s op deze veerboten.

L. struikelt daar en we besluiten niet verder naar de haven te lopen.
We lopen naar het dorp.
Op het dorpsplein rust L. wat uit, drinken we wat.
Ik bezoek een korte tijd de kerk in Agaete.











Mozaiek buiten de kerk.

Daarna ga ik brood en beleg kopen (tarwebroodjes dit maal en salami).
Daarna lopen we terug naar het hotel.
Rond 13:30 uur zijn we terug in het hotel en eten daar
het brood in de “snackbar”.
(deze naam is aan dit terras en keukenruimte door het hotel zelf gegeven).

Gisteravond gegeten in een restaurant aan de haven.
Er is daar een soort boulevard met restaurants.
Zondag waren die allemaal open en in de middag ook druk bezocht.
Nu waren de meeste dicht.
Wij hebben gegeten in een Spaans/Chinees restaurant.
Het eten was okay.
Vissoep met saffraan, garnaal en mossel.
Gefrituurde sardientjes.

L. is nog steeds erg verkouden.


29/04/2008

Vandaag willen we naar een zandduingebied in het zuiden van Gran Canaria.
Over de grote weg moet dat te doen zijn.
Dit gebied ligt in het deel van Gran Canaria waar de meeste toeristen “zitten”.
(Letterlijk en figuurlijk)
Eerst maar eens gaan ontbijten.

Vandaag zijn we naar Maspalomas geweest.
Als je daar over de snelweg naar toe rijdt,
kom je langs Playa des Ingles.
De vankantieplaats van Gran Canaria.
Vanaf de snelweg lijkt het een soort Bijlmer maar dan anders.
Uit de verte een bos met flats.



Een Hotel in Maspalomas, gelijk aan het strand.

In Maspalomas zijn we naar het duingebied geweest.
Een soort Drunese Duinen.
De stranden zaten redelijk vol maar nog niet overvol.



Een paar uur is voor mij dan al weer genoeg.
Het was warm.
Niet zo heet als de afgelopen dagen maar 30 – 32 graden Celcius toch wel.
In het noorden (waar wij verblijven) was het 5 graden kouder.
Daar wordt het lekker.

Aan het strand, al die verbrande mensen.
Ik zou gek worden als ik daar 2 – 3 weken zou moeten blijven.



Dunas de Maspalomas.





Aan de rand van het duingebied is dit meer.
De vissen waren er in grote getallen, druk doende.











Het strand van Maspalomas.















De golven waren erg hoog.
Zo zien we die over het algemeen niet in Nederland.



Terug in Agaete nog even aan de haven gezeten.
De restaurants nog eens bekeken voor vanavond.

Het werd die avond nog een klein avontuur.

Bij de receptie van het hotel hebben we informatie gevraagd over wandelroutes.
Een route start aan de hoofdweg, vlakbij het pad waar het het hotel op uit komt.
Dat is anderhalf uur lopen volgens de info.
Dus rond 12:00 uur kunnen we het eindpunt morgenmiddag bereiken.
We lopen dan langs de weg naar Agaete waar we tussen 13:00 en 14:00 uur
aankomen.
Daar lunchen en dan terug naar het hotel lopenxc2xb1 16:00 – 16:30 uur.

Toen we xc2xb4s avonds naar de haven wilden rijden met de auto,
om wat te gaan eten, startte de auto niet.
Hij deed helemaal niets.
Geen lichtje ging aan.
De accu ?
In het hotel om hulp gevraagd.
Daar was op dat moment niemand die Engels sprak.
Via de telefoon gesproken met de receptioniste
die er voor zorgt dat er iemand komt.
We lopen alvast terug naar de parkeerplaats.
Ik probeer de auto te starten en nu start hij meteen.
Ongelofelijk.
Ik heb geen idee wat er aan de hand was of wat ik fout gedaan heb.
De Spaanstalige hulp kwam maar het duurde even voor die door had
dat alles opgelost was.
Of we niet begrepen dat je de autogordel aan moet doen
om het alarm te stoppen….

Heerlijk gegeten in de haven.
Twee soorten vissalade als vooraf en daarna paella.




Onze auto was een Kia Cerato.
En zoals te zien is mankeerde er wel meer aan dan alleen niet starten.
Hoewel hij dat maar 1 keer niet heeft gedaan.
De plastic afdichtstrip die langs de voorruit zat
kwam tijdens het autorijden nog al eens los.
Zeker als het hard waaiden.
Dat maakt veel geluid.
Je schrikt iedere keer als dat ding losschiet.
Maar goed het werd niet erger en er raakte niets beschadigd.

Het eten (in het hotel) was niet heel bijzonder.

Het voorgerecht was een traditionele stevige soep.
Groenten, erwten, wat wortel en nog een aantal groentes waaronder aardappel.
Het hoofdgerecht was een soort visschnitzel.
Gepaneerde vis met aardappelen en een salade.
Het toetje was een heel erg lekkere yoghurt.
Maar dan veel en veel ongezonder.
Leek wel met slagroom bereid.

28/04/2008



De gang waar onze kamer aan lag.



Zicht op de buitenkant van het hotel.



Het hotel is een oud familiehuis.
Men had in het huis een kapel.
Die was niet toegankelijk maar de vorm van het gebouw
deed al vermoeden dat er een kapel was.
Dat klopte ook.
Toen eens een deur openstond en er niemand was heb ik even
binnen gekeken.
De huiskapel was van prachtig donker hout.



Het dal met rechts van het middel het rode hotel.
Deze foto is van de weg af genomen.



Hier nogmaals het hotel, meer in detail.

Vandaag een hele route gereden.
Niet in kilometers maar heel veel in hoogteverschil, bochten,
haarspeldbochten enz.
De Grand Canyon heb ik nog nooit gezien maar vanaf de plaatjes
lijkt het binnenland van Gran Canaria er erg veel op.

Agaete – Arucas – Montana de Arucas – Firgas – Moya – Fontanales –
Artenara – Caldera Pinos de Galdar – La Aldea de San Nicolas –
Mirador del Balcon – Agaete.



Arucas.



Arucas vanaf Montana de Arucas.



Firgas.





Op dit tegeltableau in Firgas is de “Vinger van God” nog afgebeeld.
Deze rotsformatie in zee bij Agaete is in werkelijkheid
een paar jaar geleden gesneuveld bij een storm.
‘El dedo de dios’





Moya.



Straatnaambord in Moya.



Begraafplaats in Moya.



Fontanales.





Kraterwand Caldera Pinos de Galdar.













Artenara.
Dit is dicht tegen het centrum van Gran Canaria.
Het uitzicht dat je hier krijgt is prachtig.
Het monument op de voorgrond is vanwege het feit dat
dit een erkend internationaal natuurgebied is.



En als je heel goed kijkt dan zie je dit grote Christusbeeld
op de vorige foto ook al.



In Artenara uitzicht op Roque Nublo en Roque Bentaiga.









Het is helaas wat nevelig.
Maar goed, even eten en dan nog even de kerk bezocht.
In landen rond de Middellandse Zee is dat altijd de moeite waard.
Ook hier.



De spullen voor de bedevaartstochten staan gereed.



Deze muurschilderingen waren nog niet oud.



De heiligenbeelden stonden op ‘toneeltjes’.



En tussen de zilveren kerkelijke atributen en bekers van voetbaltoernooien
ook een trui van Eddy Merckx.



Nog even buiten kijken.





Onderweg naar de kust.







En bij de kust aangekomen: Mirador del Balcon.








In het begin (van de dag) leek het minder warm.
Gisteren was het volgens de auto 33 graden Celcius.
Vandaag in de bergen niet warmer dan 28 graden.
Tot we terug aan de kust kwamen.
De wind waait harder dan gisteren en het was 35 graden
Celcius volgens de auto.

Terug in Agaete nog even uitgerust bij de “snack bar”.
En genieten van het uitzicht.
Kijk maar:



Na het niet zo geweldige eten van gisteravond
hebben we besloten aan zee te gaan eten.
In een echt restaurant.

27/04/2008

Terwijl ik dit schrijf is het al zondagochtend 27/04/2008.

Het uitzicht uit het raam is prima.
Het waait hard en het is warm.



Op de luchthaven was het erg druk.
Het duurde dan ook erg lang voordat we onze koffer hadden.
We waren bijna de laatsten van het vliegtuig.
De autoverhuur was waarschijnlijk de goedkoopste en zeker de drukste.
Hertz, en Avis hadden nauwelijks iets te doen.
Ready-to-go kostten heel wat tijd.
Pas rond 21:45 uur konden we richting auto.
De tocht naar Agate is ongeveer 60 kilometer en goed te doen.
Het hotel is een gebouw dat in 1895 is gebouwd.
Van buiten hebben we het nog niet gezien maar het ziet er heel leuk uit van binnen.
De verwachtingen zijn hoog.
Eerst maar eens ontbijten.





In de verte het zwembad.



Het ontbijtterras wordt geveegd.



De kaktus in de achtertuin.

Er zat een stel Nederlanders enorm te klagen aan het ontbijt.
Ze werden ‘getroost’ door een Duits gezelschap.
Daar zijn we niet bij gaan zitten.
Buiten in de zon ontbijten is leuker.

We zijn naar de haven geweest.
Vanuit de haven vertrekken grote boten naar de andere eilanden
of bijvoorbeeld naar Las Palmas.
Langs het water is er hier een kiezelstrand
waar druk gebruik van wordt gemaakt.
Langs het strand bevindt zich een hele reeks (vis-)restaurants.
We zijn ook nog op zoek geweest naar een bank.
In Agate was dat geen probleem.
Terug langs ons hotel de vallei in.
Tot het einde over de haarspeldbochten.







De vallei met in de verte Agate en de zee.















Daarna de terrassen rond het hotel uitgetest.
Het is erg warm (30-34 graden Celcius) en het waait erg hard.

Vanavond testen we het ‘restaurant’ van het hotel.
Morgen gaan we aan de zee eten.

26/04/2008.

Er was eens een grote kanarie die van veel bezoek hield.
L & M gaan er daarom vanmiddag naar toe.
Ze mogen blijven logeren.
Wel een hele week.
Wat een plezier zal dat geven !



De vlucht was prima al duurde de landing wel heel erg lang.
Het was erg druk op de luchthaven. Zowel in Amsterdam als in Spanje.





De autopapieren.



Niet echt sterke routebeschrijving naar het hotel.

L is erg verkouden, ik een beetje.

Terwijl ik dit schrijf is het al zondagmorgen 27/04/2008.



Het dal bij Agaete, in het noordwesten van Gran Canaria.

Hierbij een eerste fotografische indruk van onze vakantie
naar Gran Canaria de afgelopen week.

























Veel meer dan strand alleen.
Ik heb niet op een strand gelegen tijdens de afgelopen 7 dagen.