Zoals heel vaak zie je in deze kunstvaria
zowel heel klassieke kunst als moderne.
Zowel uit ‘onze’ Westerse cultuur als uit andere, grote en kleine culturen.
(Groot en klein in de zin van hun geografische verspreiding
en de huidige bekendheid bij de schrijver van dit log.)
Het essay ‘Reflecties op schilderkunst’ gaat ook in op het verschil
tussen Klassiek en Modern:

Er is een groot verschil tussen klassieke en moderne kunst. Klassieke kunst is een reflectie op de natuur terwijl moderne kunst een reflectie op de reflectie is. De klassieke kunst zoekt naar eenvoud en enkelvoudigheid. De moderne kunst vindt complexiteit en meervoudigheid.

Voorlopig kan ik me nog wel vinden in deze omschrijving.
Maar waarom komen kunstenaars (of hun management
dan met andere mensen volledig onduidelijke,
niet te doorgronden omschrijvingen van het werk.
Ik geef een voorbeeld.
Een van de werken in de kunstvaria van vandaag
wordt door de kunstenaar als volgt omschreven:

Non-representational in style, the surfaces of the canvases articulate a dramatic and varied physical topography. Areas of richly colored, densely applied paints are expertly counterbalanced by the enveloping strokes of blended, more muted hues; the relationships between the resultant forms produce an animated buoyancy that presages the stirring of something new. The arresting addition of silver enamel serves to further anchor and enhance his compositional structures. The visceral experiences elicited by these dynamic yet meditative compositions will undoubtedly remain with viewers long after they stop looking.

Ik probeer dit niet eens te vertalen, geen beginnen aan.

Ik nodig iedereen uit te achterhalen bij welk werk deze tekst hoort.

Cuauhxicalli Eagle, Aztec, Mexico, Templo Mayor, circa 1500.

Cuny Janssen, Bartlesville OK USA, 2008.

Fine stained elephant ivory and carnelian mounted ruyi scepter, China, 18th – 19th century.


Ruyiscepter uit China gemaakt van ivoor.

Hai Bo, Four seasons, winter, 2003.


Een van een set van vier foto’s; de vier seizoenen.
Hier de winter.
De andere drie foto’s zijn op dezelfde plaats,
vanuit dezelfde positie gemaakt.
Vaker toegepast concept van fotograferen
maar eigenlijk iedere keer weer succesvol.

Henri Matisse, Bouquet pour le 14 juillet 1919, 1919.


Vandaag weer tweemaal een Matisse.
Er is op dit moment in de hele wereld veel aandacht
voor deze fantastische schilder.
Hierboven nummer 1 en hieronder nummer 2.
De Dans is iop dit moment in Amsterdam in het Hermitage te zien.
Normaal hangt dit werk in St. Petersburg.

Henri Matisse, De Dans, 1910.

J.M.W. Turner, Modern Rome – Campo Vaccino, 1839.

Joan Mitchell, Untitled, 1957.

John di Paolo, Equinox hanging garden.

Karl Kluth, Kxc3xbcste in Nordschleswig, 1931.

Maya Lin, Storm King Wavefield, 2007 – 2008.


Storm King Art Center, Mountainville, New York.
Photograph Jerry L Thompson
Landschapskunst, je ziet het zelden.

Norbert Prangenberg, Diamond (30.06.09), 2009.

Pablo Picasso, Minotauromacy, 1935.

Pablo Picasso, Picador, 1959.

Paul Gauguin, Teha’amana has many parents, 1893.

Raden Sarief Bustaman Saleh, Javanese landscape with tigers listening to the sound of a travelling group, 1849.

Raden Sarief Bustaman Saleh was the first Javanese artist to have followed his calling to Europe and to paint in the Western style. Born an aristocrat, he was the cousin of the Regent of Semarang in Indonesia and was recognised for his artistic gift at an early age, learning under the tutelage of the government landscape painter Antoine Payen. When Payen returned to Europe in 1826, the young Javanese artist joined him three years later to learn under his tutelage. Raden Saleh lived in The Hague under the protection of the Dutch government until he took a long educational tour to Germany and France, spending most of his time in Dresden and Coburg and Paris, travelling extensively to other places such as Scotland, England and Switzerland. In particular, his life-long friendship with Ernest II (1818-1893), Duke of Saxe-Coburg and Gotha, brother-in-law to Queen Victoria, was crucial to his career where this highly educated and distinguished Javanese aristocrat was introduced to members of the European courts and prominent intellectuals and artists of the time. Known for his wonderful versatility and talent, he was best known as one of the greatest orientalist painters in his days, famed for his paintings of wild and ferocious animals.

“Javanese Landscape, with Tigers Listening to the Sound of a Travelling Group” was completed by Raden Saleh in Dresden, the cultural centre of Saxony, and presented to his patron and friend His Highness Ernest II, Duke of Saxe- Coburg and Gotha, in 1849. The painting was in the family for many years as it was inherited by the second son, grandson and great-grandson of Queen Victoria and Prince Albert.

Nederlandse vertaling en samenvatting.

Raden Sajeh is de eerste Javaanse kunstenaar die om zijn kunst in Europese stijl te kunnen beoefenen naar Europa ging. Hij was van adellijke komaf. Hij was de neef van de Regent van Semarang. Al jong werden zijn artistieke kwaliteiten onderkent en kreeg hij les v
an de landschapsschilder Antoine Payen. Toen die naar Europa terug ging sloot de jonge Javaanse kunstenaar zich bij hem aan. Raden Saleh verbleef tijdens zijn training in Den Haag en ging voor zijn verdere ontwikkeling op tournee door Duitsland en Frankrijk maar ook Schotland, Engeland en Zwitserland werden aangedaan. Zijn levenslange vriendschap met Ernest II, Hertog van Saxen-Coburg en Gotha, was erg belangrijk. Deze zwager van Koningin Victoria van Engeland introduceerde hem bij de juiste mensen aan de hoven in Europa, intellectuelen en kunstenaars.
Het schilderij dat hier te zien is was in het bezit van Ernest II en is geschilderd in Dresden.

Rhinoceros horn pouring cessel, China, Kangxi period, 1662 – 1722.


Schenkkan gemaakt van de hoorn van een neushoorn.
Gelukkig mag dat niet meer (hoop ik) maar het resultaat is bijzonder.

Samual John Peploe, Tulips, 1912.

Sarah Morris, Double coil (Knots), 2010.

The Florentine Codex, 1575 – 1577.

Tim Wood, Bude III, 2009.

Xochipilli, Aztec, Mexico, Tialmanalco, 1450 – 1521.


Er is een tentoonstelling in de Getty Villa in de Verenigde Staten
met werk vanuit Mexico.
Daar hebben ze een prachtige web site.
De figuur hierboven, Xochipilli, is de centrale figuur.
Dit prachtige beeld toont de god in tranche en zingend,
terwijl hij zichzelf begeleidde op een instrument
dat nu geen deel meer uitmaakt van het beeld.
In tranche is hij wellicht door de bedwelmende bloemen en planten
die op zijn lichaam staan afgebeeld.
De volgende afbeelding geeft je een idee.

Xochipilli.