Xi’an is een grote stad. De eerste hoofdstad van het verenigde China. Het centrum heeft al heel lang een stadsmuur. Die is er nog steeds al is niet duidelijk wat daarvan nog origineel is. Nu is origineel altijd een moeilijk concet bij architectuur. Maar als je nu wilt ervaren hoe dat was dan is dit het enige waarmee je het moet doen. Dus ik ging op de eerste dag van mijn verblijf ‘op zoek’ naar die muur. Dat is niet zo moeilijk. Je neemt een richting en je gaat lopen. De stadsmuur is een rechthoek dus je komt hem vroeger of later tegen. Het is ochtend en het regent. Het zal nog veel regenen. Op mijn wanteling liep ik langs een theater waar deze sociaal realistische kunst stond.

Dit is wat er nog te zien is van de wachttoren aan de noordkant van het centrum. In sta aan de buitenkant van het centrum. Ik kijk dus richting centrum. De moderne wegen zijn ingepast om de muur te laten bestaan. Anyuan Gate, North Gate Watchtower.

Tot 1911 bestond het uit drie gebouwen. De wachttoren is een van die complexen. Er zou ook nog een poorttoren en een hoektoren zijn. In 1911 is een deel verbrand in de 1911 revolutie. Dat is niet de Communistische revolutie maar de revolutue die een einde aan de laatste dynastie van China, de Qing Dynastie, maakte.

Dit is de binnenkant van de wachttoren. Gezien van straatniveau.

Dit is op het niveau van het loopgedeelte van de muur.

De stadsmuur. De regen neemt nog niet af.

Vanaf de stadsmuur kijk je zo het centrum van de stad in.

Zoals overal in China zijn er overal bewakers of oppassers en schoonmakers. Op de muur waren af en toe fietsers. Meestal met mountainbikes.

Op de korte en lange zijdes van de muur zijn voorzieningen voor soldaten, materiaal, enz.

Langzaam gaat het minder regenen.