Chassé Theater, Nederlandse Reisopera, Phion, Christoph Willibald Gluck, Orphee et Eurydice.

Iedere keer weer een stapje verder.
Ik ben geen kenner van opera’s maar ga wel graag kijken en luisteren.
Deze week was het dus tijd voor de Franse (?) versie van de opera
Orphee et Eurydice van Gluck.
Een verhaal over rouw, verdriet en liefde.

Als ik het goed begrijp is Gluck een soort van voorganger / voorbereider
van Mozart. Zijn missie was vooral het ontdoen van de opera’s van
overtollige en gezochte uitstapjes in de verhaallijn.
Voor een toeschouwer in 2024 is dat allemaal relatief.
Ook de muziek zou ontdaan zijn van overbodige versieringen.

Het is wel grappig te lezen dat een componist van naam zijn
opera aanpaste aan lokale eisen en wensen: een ballet erbij of
verlengen, voor de Franse markt, was geen punt.
Een korte opera oprekken tot een avondvullend programma blijkbaar
ook niet.

In Breda werd de show voor mij gestolen door het decor.
Met schijnbaar eenvoudige middelen wordt steeds opnieuw
een andere sfeer opgeroepen. Helaas mag je geen foto’s maken.

Genoten van muziek, dans en zang.