Deze week heb ik wat nieuwe muziek gehoord.
Dat wilde ik hier even delen.
Tijdens het luisteren van de eerste of tweede beluistering
heb ik opgeschreven wat ik er van vond.
Dat kan nog wijzigen.

Filmmuziek gecomponeerd en uitgevoerd doot Thom Yorke. Dit soort muziek moet wat mij betreft ook stand alone, dus zonder dat je naar de film kijkt, overeind blijven. Dat is niet altijd het geval. Confidenza.

Stop Making Sense is een monument in de muziek. Regelmatig denk ik even dat het ook een fantastische lijfspreuk is voor inwoners in Nederland in 2024. Om daar een eerbetoon voor te maken is een goed idee maar wel een enorme uitdaging. De meeste artiesten/groepen ken ik niet. Het beeld is: Vlak. Stop Making Sense was best vernieuwend, zowel van vorm als inhoud. Dat is deze tribute niet. Het is alsof iedereen uit respect (?) zich inhoudt. ‘Making Flippy Floppy’ door Teeze Touchdown en ‘What a day that was’ door The Cavemen, vielen op.

Dit is Paul McCartney op zijn best. Paul McCartney & Wings, One Hand Clapping. Live studio opnames. Sommige van de nummers geven nog steeds kippenvel. Mooi.

Pat Metheny, Moondial. Ik ben een grote liefhebber van zijn niet-acoustische werk. Het is een fantastische jazzmuzikant. De vernieuwing zit hem in zaken als de bespanning van het instrument, spelen met mylon-snaren. De klank is zeker mooi maar voor een luisteraar die zelf geen muziek maakt, zijn het toch vooral de composities die het hem moeten doen. Ik denk dat ik het een prachtig album ga vinden na nog een paar keer luisteren. Aanrader.