Met enige regelmaat stuurt een gastblogger (uit Middelburg) mij een foto met het verzoek die te plaatsen. Het gaat heel vaak over IJmuiden en de zee/zeevaart. Soms in de vorm van een (zelf geschreven) verhaal en soms in de vorm van een olieverfschilderij zoals vandaag. Het schilderij komt 31 januari te koop via catawiki.
Heel af en toe stuurt Jack Gravemaker mij een verhaal
dat ik vervolgens publiceer op mijn weblog.
Deze keer stuurt hij me een verhaal dat eind vorig jaar
verschenen is in de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC) en
dat eerder verscheen in ‘Jack Gravemaker Levensverhalen’,
een boek dat in de handel te koop is.
MIDDELBURG – Iedereen heeft wel een foto waar een heel verhaal achter zit.
Dat verhaal tekenen wij graag op. Vandaag is die foto zelfs een tekening.
Jack Gravemaker (67) uit Middelburg maakte deze bijzondere tekening bijna vijftig jaar geleden.
Willem Adriaansens 04-10-18, 10:00
De tekening die Jack Gravemaker in 1970 maakte. Drie dagen later lag hij er zelf zo bij. © Lex De Meester.
Het moet ergens in augustus 1970 zijn geweest dat de toen nog-net-geen-twintigjarige Jack Gravemaker weer eens aan het tekenen sloeg. Gewoon lekker op zijn zolderkamertje zette hij met potlood de eerste strepen van een standbeeld. Dat beeld had hij gevonden op één van de ansichtkaarten die hij spaarde. Maar al snel kreeg de spontane tekensessie een bizarre wending.
,,Ik begon de kop van het standbeeld te tekenen toen ik opeens onder een soort dwang kwam”, vertelt Gravemaker. Hij kwam in een trance en maakte vervolgens een heel ander tafereel dan hij van plan was. ,,Ik begon automatisch heel wat anders te tekenen. Op dat moment drong dat helemaal niet tot me door. Ik was helemaal van de wereld.”
Het resultaat was een tekening van een motorongeluk. Met daarop een vrachtwagen, een verkreukelde motorfiets en een gewonde motorrijder. Die lag naast zijn tweewieler op straat in een plas met bloed. Heel vreemd, vond ook de maker zelf.
Drie dagen later werd het verhaal echter nog vreemder. De tekenaar ging op zijn Ducati naar zijn toenmalige vriendin. ,,Ik reed op een voorrangsweg en zag rechts in een zijstraatje voor de haaientanden een wit VW-busje staan. Toen ik bijna bij dat busje was, trok het plotseling hard op. En ik kon niet meer stoppen. Ik gooide de motor met al mijn gewicht naar links, maar het was te laat. Ik kwam met mijn voet tussen de uitlaat van de motor en de bumper van het busje. Daarna vloog ik een eind door de lucht.”
Gravemaker raakte zwaargewond bij dit ongeluk. ,,Ik verloor veel bloed en de omstanders hadden al een laken over me heen gelegd. Ze dachten dat ik dood was. Later kwam ik bij in het ziekenhuis. Bleek dat ik drie dagen in coma had gelegen. Ik heb echt op het randje van de dood gezweefd.”
Al in het ziekenhuis moest de Middelburger denken aan de tekening die hij drie dagen eerder had gemaakt. ,,Ik vertelde mijn moeder, die naast mijn bed zat, over die tekening die ik drie dagen daarvoor gemaakt had. Dat die op zolder lag en dat die precies op dit ongeluk leek. Ze dacht dat ik ijlde en zei: ja, ja, dat zal wel.”
Na een half jaar herstellen kwam Gravemaker eindelijk weer thuis. ,,Het eerste wat ik deed was de tekening zoeken op zolder. En inderdaad; die was precies het ongeluk. De motorschade die ik getekend had, het jasje dat ik aanhad, de grote plas bloed, het klopte allemaal. Zelfs de helm klopte. Terwijl ik in die tijd eigenlijk nooit een helm droeg, want dat was toen nog niet verplicht. Maar die dag had ik er wél één op. Alleen de vrachtauto die ik getekend had, klopte niet. Dat was in het echt een busje.”
Één vraagteken blijft nog wel hangen bij de tekening die Gravemaker bewaart bij de foto’s van zijn Ducati 200 cc superracer in een fotoboek. Waarom houdt het als eerste getekende hoofd van het standbeeld een kruis vast?
,,Misschien betekent het overleven of is het het hoofd van de Lieve Heer. Ik weet het niet. Ik ben niet gelovig, maar na dit voorval denk ik dat er toch wel iets moet zijn. Of niet soms?”
Jack heeft me gevraagd de volgende boodschap nog te vermelden:
Dit verhaal is heel apart en staat ook in mijn boek:
Jack Gravemaker Levensverhalen
en is te vinden op http://www.bol.com en zoeken onder: Jack Gravemaker.
D. Mongma, Vissersschip van opa Gravemaker, de IJM 414 met op de achtergrond het lichtschip te IJmuiden, 1985, olieverfschilderij.
Jack Gravemaker heeft al een paar keer eerder informatie aangeleverd
die ik dan op mijn weblog presenteer.
Hij is een soort gastcorrespondent.
Dit keer biedt hij 2 schilderijen te koop aan die in 1985 zijn
gemaakt door twee schilders: P. Gerkenburg en D. Mongma.
Beide schilders specialiseren zich in maritieme onderwerpen.
Bovenstaand schilderij wordt door Jack Gravemaker als volgt beschreven:
De IJM 414 – Mooi olieverfschilderij van 1985.
Stelt voor het vissersschip van mijn opa Gravemaker te IJmuiden.
De IJM 414 met op de achtergrond het lichtschip.
Formaat: 93 x 73 cm en gemaakt door: D. Mongma.
Zo heeft hij nog een tweede schilderij in de verkoop. Weer zijn beschrijving:
Mooi olieverf schilderij van 1985.
Stelt voor het vissersschip van mijn opa Gravemaker te IJmuiden.
De IJM 414 met op de achtergrond de vuurtoren van IJmuiden.
Formaat: 80 x 110 cm en gemaakt door: P. Gerkenburg.
P. Gerkenburg, Vissersschip van opa Gravemaker, de IJM 414 met op de achtergrond de vuurtoren te IJmuiden, 1985, olieverfschilderij.
Overigens hebben beide schilderijen een vergelijkbare lijst.
Die is bij het laatste werk in mijn fotobewerkingssoftware achtergebleven.
Hopelijk zie je dan het werk nog beter.
Verkoopcondities:
Voor beiden: 3.500 Euro. Belangstelling ? ?
Graag bij mij thuis ophalen vanwege de grote en gewicht.
Informatie: Jack Gravemaker jackgrave@zeelandnet.nl
Al eens eerder besprak ik een boek van Jack Gravemaker.
Nu is een volgend boek verschenen dat via bol.com verkrijgbaar is.
Hier het artikel dat onlangs in de Bode is verschenen
Foto van Jack Gravemaker met het boek onder zijn arm. Foto door Eugene de Kok.
DOOR EUGÈNE DE KOK
ZOUTELANDE – “Het is toch je broer?”, zegt Jack Gravemaker
als je hem vraagt waarom hij een boek heeft gemaakt
over zijn oudste, in 2015 overleden broer
Willem Vermarke (Gravemaker), die van 1994 tot en met 2006
de Botterbar in Zoutelande runde.
In het boek haalt de Middelburger herinneringen op
aan de markante barman en aan de botter, die in 2012 is gesloopt.
Arm-17 op het Veerse Meer.
Jack Gravemaker heeft ruim twee jaar gewerkt aan het boek
‘De Botterbar, ARM-17 te Zoutelande’.
Het bestaat vooral uit foto’s, die Jack vaak zelf heeft gemaakt,
maar ook van verschillende personen heeft gehad.
Zo zie je op de eerste pagina’s de ARM-17 op zwart-wit-foto’s varen
op het Veerse Meer en in de haven van Veere liggen.
Arm-17 (jelemaal rechts) op de kust voor onderhoud.
In 1961 verkopen de broers Joos en Piet van Belzen hun botter aan
ondernemer Willem van Krugten uit Breda.
Hij is dan al eigenaar van camping Duinoord en ziet brood
in het klassieke vissersschip.
Hij mag het plaatsen onderaan de duinen in Zoutelande.
Arm-17 op transport. Vlak bij cafetaria Duinoord op de Duinweg in Zoutelande.
Met zijn vrouw Tanja van Krugten begint hij een kroeg in het schip.
“Met de netten in de mast en de Nederlandse vlag in top
leek het net alsof het schip daar was gestrand”,
schrijft Jack in zijn fotoboek.
“De groene flessen lagen voor de botter en moesten de zee voorstellen.
Als ‘s avonds de schijnwerpers er op stonden,
kwam de zee weer tot leven. Het had iets.”
Nylon
Het echtpaar runt de Botterbar tot 1985.
Negen jaar later nemen Jacks broers Kees Gravemaker en
Willem Vermarke (Gravemaker) hem over van hun neef
Johan Reindersma, die hem tot die tijd heeft bestierd.
Willem Gravemaker (Vermarke) bij zijn botterbar in september 1995.
Twee jaar later stopt Kees ermee en gaat Willem alleen verder.
“De Botterbar was alles voor hem”, zegt Jack. “Hij had het er altijd over.
Zelf ging ik er ook vaak heen en maakte dan altijd foto’s.
In de loop der jaren heb ik er heel wat verzameld.”
Jack haalt tussen de foto’s door herinneringen op aan de bar,
bijvoorbeeld over het rode licht in de mast dat om acht uur aanging
zodat mensen zagen dat hij was geopend
en over de dagelijkse stormen.
“De koperen scheepslampen aan het plafond waren door nylondraden
met elkaar verbonden. Achter de bar hing een touw.
Willem had een bandje met stormgeluiden.
Dat zette hij altijd rond een uur of elf op.
Vervolgens ging het licht op laag en trok hij aan het draadje,
eerst zacht, maar steeds harder waardoor de lampen flitsten …
het was net een echte storm.”
Hartaanval
Herinneringen aan zijn oudste broer zijn er ook volop.
Zo schrijft Jack, alles in spreektaal, over de hartaanval
die Willem in 2001 krijgt, de zware operaties die daarop volgen,
maar dat hij desondanks een paar maanden later alweer
achter de bar staat in Zoutelande, alsof er niets is gebeurd.
Vijf jaar later heeft hij er genoeg van.
Hij verkoopt de Botterbar aan de familie Los en verhuist
naar zijn geboorteplaats IJmuiden.
In 2012 gaat de Botterbar,
die dan al een paar jaar leeg staat, tegen de vlakte.
Drie jaar later komt Willem na een kort ziekbed te overlijden.
“Dit boek heb gemaakt omdat heel veel mensen de Botterbar kennen,
maar vooral ter ere van hem.”
Het is al weer even geleden, maar in het verleden heb ik
op mijn blog al vakeraandacht besteed aan tekeningen en schilderingen
van Jack Gravemaker.
Deze keer gaat het om een boek dat Jack heeft laten verschijnen.
Het is te koop via Bol.com.
Dit is de toelichting van Bol.com bij het boek dat in
drie varianten te koop is: pocket, hardcover en ebook.
Herinneringen? Jack weet hoe het werkt.
Vertellen wat je zag en hoorde, dacht of voelde.
In korte stukjes worden kleine gebeurtenissen
uit het verleden weer tot leven gebracht.
Iedereen herkent zich in beschrijvingen van
familie-uitjes en logeerpartijen,
vrienden op avontuur in de duinen, later op kroegentocht,
collega’s en situaties op het werk.
Alles met de uitstraling van menselijkheid.
De kwetsbaarheid van geluk, en de gebeurtenissen die mensen
met elkaar delen in het leven van dag tot dag.
Lichtvoetige vertellingen van een man die zich
nog steeds kan verbazen over zijn omgeving.
Drie series herinneringen. IJmuiden, Kaapstad, Vlissingen.
Leven in een strandhuisje in IJmuiden,
een mol vangen in je achtertuin in Kaapstad,
handgranaten vinden in de duinen van IJmuiden,
met vrienden dronken worden in Zandvoort,
een bijzondere skivakantie in de Alpen.
Alle gebeurtenissen spelen zich zó voor je ogen af.
Wie houdt van kleine humoristische verhalen waarin de hoofdpersoon
altijd met ’n opgewekte levenshouding aanwezig is,
zal zichzelf met deze bundel herinneringen een groot plezier doen.
Het grote hardcover formaat.
“Unconditional Surrender”
a 25-foot, 6,000 pound statue
by world-renowned artist J. Seward Johnson
commemorating a famous World War II photo
was unveiled Feb. 10 at Mole Park in San Diego.
“Onvoorwaardelijke overgave”
Een heel bekende foto gemaakt op 14 augustus 1945
door de beroemde fotograaf Alfred Eisenstaedt
is door een eigentijdse kunstenaar
verwerkt tot een beeld:
Alfred Eisenstaedt, de foto.
J. Seward Johnson, het beeld.
25 feet hoog = 7,62 meter
6 000 pound aan gewicht= 2.721,55422 kilogram
Deze informatie heb ik ontvangen van Jack Gravemaker
die me regelmatig foto’s aanreikt voor op mijn weblog.
Bedankt!
Argusvlinder 