Afgelopen vrijdag was ik bij de voorstelling
van Armando en Oleg Lysenko ‘Ik hoorde dat er geluisterd werd’.

Amando vertelt en Oleg Lysenko speelt accordion in De Nieuwe Veste in Breda.

De avond begon met een korte film met als thema ‘het
schuldige landschap’. Het landschap kan prachtig zijn
maar is getuige geweest van allerlei, soms verschrikkelijke
gebeurtenissen en is in die zin ‘schuldig’.
Daarna volgde een interview dat eindigde in een
vraag en antwoordspel met de aanwezigen.
Na een korte pauze waarin werk gesigneerd werd door Armando
begon het vertellen en de wisselwerking met de muziek.

Het interview en vragenstellen.

Oleg Lysenko brengt de tafel van Armando op orde.

Armando met een oude bekende tijdens het signeren.

Je zou kunnen zeggen: het is een oude kunstenaar die
zich zelf nog eens aan het publiek wil laten zien,
aan de fans.
Maar dat is te kort door de bocht.
Als het signeren voorbij is concentreert Armando zich
op zijn rol in de voorstelling nadat hij heeft
vastgesteld dat Oleg op de juiste plaats staat.
Hij controleert het licht, het geluid, de teksten.
Dit is een man die actief aan het werk is.
De wisselwerking van tekst en muziek nog een keer onderzoekt.

Nog een laatste afstemming tussen schrijver en muzikant.

Het werk zit er op. Schoonheid is niet pluis.

Op de avond waren er boeken van Armando en CD’s van Oleg Lysenko te koop. Ik kocht dit boek van Armando. Dierenpraat en andere dierverhalen.

Bij het signeren vroeg Armando wat de datum was. Iemand zei: 28 september. Dat is de datum die Armando dan ook gebruikte bij het signeren. Dat het al 29 september was maakt het alleen maar bijzonder.

Van Oleg Lysenko kocht ik zijn CD Gulag. Dit is de muziek die hij ook op deze avond speelde.

Het was genieten.
De inzet en schoonheid spatten van de avond af.