Het werken met metaal en met echte naaien (zoals bij een
geïntegreerde kapitaalband) gaat me niet als vanzelfsprekend af.
Nou moet ik ook niet te streng zijn voor mezelf.
Dit is pas de tweede keer dat ik zoiets maak en ik heb hier al
wel eens een video over bekeken maar dat is al weer lang geleden.

Veel mensen weten niet zo een-twee-drie wat een kapitaalband is.
Maar als je uitlegt dat het om dat gekleurde bandje gaat dat bij boeken
met een harde kaft vaak aan de boven- en onderkant zit,
dan weten de meeste mensen wel wat je bedoelt.

Bij het boek dat ik aan het maken ben is sprake van een
geïntegreerde kapitaalband, dat wil zeggen dat je het ‘bandje’
zelf gaat maken, dat je dat maakt terwijl je het boek aan het binden bent en
dat het aan de buitenkant van het boek zichtbaar is.

Moeilijk om dat echt mooi te krijgen (voor mij ten minste).

Tweede Paasdag ben ik er aan begonnen. Hier het eerste stapje. Het wordt niet de chevronsteek waar Peter Goddijn over spreekt in zijn boek. Dat lukt me maar niet. Misschien gebruik ik wel het verkeerde materiaal.

Het gaat hier om mijn versie van ‘Van de vos Reynaerde’. Het kapitaalband komt aan de boven- en onderkant. Ik ben begonnen aan de onderkant (de staart).

Vandaag ben ik al wat verder gekomen. Ik heb de strengel te strak tegen het boekblok genaaid. Daardoor heb ik te weinig ruimte om de kapitaalband goed aan te brengen. Daardoor is de vorm van de strengel ook niet zoals het hoort. Aan de kop zit dat beter. Leermomentje noemen we dat.

Ik vraag me af of ik de rug met minder wikkelsteken had moeten maken. Nu zit er wat meer ruimte tussen de katernen en dat heeft als effect dat de rug breder is dan de voorsnede van het boek (zeg maar de voorkant). Het boek loopt dan een beetje taps toe. Alleen de rug met leer bekleden helpt daar natuurlijk niet bij. Daar valt misschien nog wel iets aan te doen.

Nu denk je natuurlijk: maar is nou alles fout?
Nee, jet is handwerk. De ene keer is anders dan de volgende.
Met ieder boek wordt het beter.