Volgens de methode van Keith Smith zijn er per blad
twee stappen te nemen: ‘attach’ en ‘link’.
Met ‘attach’ bind je de pagina’s als het ware aan elkaar.
Bij de ‘link’-stap verbind je het losse blad aan het blad
dat je net ervoor hebt ingebonden (soort van kettingsteek).
De twee platten ondergaan hiervan afwijkende handelingen.
Als je dit mechanisme eenmaal door hebt, gaat het best snel.

Keith Smith in Smith’s Sewing Single Sheets legt het principe van ‘attach’ en ‘link’ uit.

Hier ben ik al bij het laatste in te binden losse blad. De kartonnen bladen die ik gekozen heb zijn allemaal van verschillende dikte en dat gaat met deze bindwijze prima. Het enige waar je op moet letten is dat je de draad niet te strak trekt want daarmee beschadig je makkelijk het karton.

Dit is dan het eindresultaat. Het vreemde aan het boek is dat ondanks de omvang het zo goed als niets weegt.

Het boek valt mooi open. Dan kun je het naaiwerk goed zien. De dikte van de draad zorgt er voor dat in mijn voorbeeld je de structuur op de rug van het boek niet benadrukt. Maar veel dikkere draad bind denk ik moeilijker. Je ziet goed dat de draad de ‘drager’, de ‘structuur’ van het boek geworden is.

Omdat het boeken zijn (ik wil alle methodes uitproberen) om te oefenen heb ik zelf niets aan de inhoud gedaan behalve dat ik verschillende opdrukken gezocht heb op het karton.

Sommig karton is gevonden tijdens de hittegolf van dit jaar: ‘Ijskoud pakketje voor jou’.