Alle delen die dadelijk de compositie moeten gaan vormen zijn gesneden. Ik kan al wel vertellen dat je meteen de hoekjes van de inslagen moet snijden. Als straks het papier vochtig is van de lijm zal dat niet zo eenvoudig gaan en gaat het makkelijk scheuren en als je mes niet vlijmscherp is opstroppen. Dat is mij dus al overkomen. Maar zover was ik hier nog niet.

Eerst heb ik het voorplat vochtig gemaakt. Keith Smith geeft aan dat je de compositie in één keer moet afmaken. Voor- en achterkant. Dat snap ik wel want het papier en karton zal door het vocht gaan vervormen. Maar bij mij in de werkplaats droogt nu alles zo snel dat ik na het centrale deel het voorplat eerst onder bezwaar laat drogen. Heb je meer ervaring hiermee (deze lijm, dit papier en karton en deze compositie) dan zal dat inderdaad beter gaan.

De eerste strook is een soort van ankerpunt voor de volgende stroken. De plaats waar deze strook moest komen was dan ook afgetekend op het voorplat.

Steeds ieder stuk goed insmeren met lijm. Het papier is een zwaar papier waarvan ik ooit een pak kocht bij de Hema. Een pak met verschillende kleuren papier om kaarten te maken. Dus niets bijzonders maar wel zwaarder dan bijvoorbeeld printerpapier. Ik lijm op een stuk spiegel. Glas werkt denk ik ook goed: eenvoudig schoon te maken en glad.

Het centrale deel is geplakt. So far, so good. Nu heb ik het even laten drogen.

Het werk aan het voorplat heb ik afgewisseld met het plakken van de naamstroken op de lades in mijn letterzuil.

Eenmaal opgedroogd ziet het centrale deel er goed uit.

Morgen misschien meer over het voorplat. Dit is de laatste lade die een naamstrook kreeg. Steeds heb ik alle lades eerst nat gemaakt. De strook papier ten minste twee keer in de lijm gezet. Anders droogt het gewoon te snel in mijn werkplaats.