Als dat maar goed gaat komen. Ik denk het wel. Als dit voor een echte oplossing was dan had ik de rug van Zaansch bord eerst eens 24 uur in de boekenpers gestopt. Nu ik dat niet gedaan heb krijgen de krachten van de rugbinding nog vrij spel. Intussen zit de rug al een week in klemmen en is het gedrag al beter. Aan iedere kant van de rug ga ik een plat bevestigen en die moet ik ook nog even bekleden.

Voor de platten val ik terug op materiaal dat ik ooit kreeg van mijn schoonmoeder. Ze was heel goed in het zelf maken van kleding en ze had nog een paar stukken textiel liggen. Ze was zuiniger dan ik want ze heeft een groter stuk stof met een paar kleine stukjes bij elkaar gebonden. De driehoek is een ander materiaal maar contrasteert mooi. Misschien kan ik daar nog iets mee.

Het materiaal heeft een soort van kunststof bovenlaagje. Aan de rand zie je dat materiaal niet. Ik gebruik beide maar zorg er voor dat de ‘kale’ laag straks niet meer te zien is.

Het materiaal is mooi. Maar stof laat zich anders verwerken dan boekbinderslinnen, perkament of leer. Ik kon deze stof eigenlijk niet snijden dus heb ik die moeten knippen. Dat is veel minder precies (tenminste als ik het knip). Mijn inschatting is dat ik geen vlieseline op de achterzijde hoed aan te brengen. De kunststoflaag zal de lijm wel vasthouden. Het zal mij nog verrassen.

Eenmaal geknipt strijk ik de stukken wel. Ze hebben lang opgevouwen geleden. Zo klein dat er in deze stukken van ruwweg 23 bij 27 centimeter al vouwen zitten. Ik leg een vochtige doek op de stof en strijk die niet al te heet.

Zowel voor de voor- als achterzijde een stuk op maat knippen.

Gelijmd.

Onder de pers.