Vorige week ging ik voor een tentoonstelling
naar het Noordbrabants Museum in Den Bosch.
Voor het eerst in anderhalf jaar weer een keer met de trein!
Heen was niet zo’n probleem, want buiten de spits.
Maar terug kon ik weer op de trap gaan zitten.
De (nieuwe) scholieren/studenten vulden de trein
tot op de laatste plaats.

Maar ik werd prettig verrast door een paar oude bekenden en
mogelijk nieuwe vrienden.
Zo was in de tentoonstelling met werk van het museum een
reeks werken te zien van Jan de Bie.
In 2014-2015 bezocht ik de tentoonstelling ‘Jan de Bie –
boeklandschappen, onbegrensde verzamelingen’ in het
Breda’s Museum.

Het kunstenaarschap van Jan de Bie strekt zich uit over zeker veertig jaar.
In deze tijd heeft hij een veelzijdig oeuvre opgebouwd waarin hij zijn rijke binnenwereld vertaalt naar beeld.
De Bie studeert in 1973 af aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving, afdeling schilderkunst, ‘s-Hertogenbosch, met schilderijen en tekeningen.
Hij ontwikkelt zich naast zijn schilderwerk tot een meester in grafische technieken als de houtdruk en linosnede.

De Bie werkt met een klein aantal vaste thema’s.
Zo is hij al vroeg geïnteresseerd in het landschap, vaak de Dooibroek, of met boeken.
De ‘boekenlandschappen’ zijn geïnspireerd literaire werken of laten goedgevulde bibliotheken en boekwinkels zien.
Andere veelvoorkomende onderwerpen zijn duiven en hun bewoning, Ierland en de Aleph, een kleine blauwe bol die staat voor het alomvattende heelal.
De Bie bekijkt en verwerkt de thema’s telkens op een nieuwe wijze die getuigen van zijn onbegrensde creativiteit en associatief vermogen.

Jan de Bie, Zonder Titel (Atelier) z.j. (zonder jaartal), olieverf op doek.

Jan de Bie, Come in, 2018, lino op papier.

Jan de Bie, Nadere inkijk, Bibliotheek Troyes, 2000, houtsnede.

Jan de Bie, Shakespeare & Company, 1988, houtsnede in rood opgezet op karton.

Jan de Bie, Inkijk bibliotheek Troyes, 2000, houtsnede.

Op dit moment lees ik ‘Papyrus – De geschiedenis van de wereld
in boeken’ van Irene Vallejo.
Daarin droom je in deel één van het boek in de mythische
bibliotheek van het oude Alexandrië.
Datzelfde gevoel krijg je bij het zien van de ‘boeklandschappen’
van Jan de Bie.