Nog een laatste tochtje op de fiets, van het hotel in de
richting van de World Heritage Site Vat Phou.
Het hotel ligt aan de hoofdstraat van het dorp. Vlak bij een oversteekpunt aan de Mekong rivier. Het was er heerlijk rustig. Bij een hotel een stukje verder huurden we twee fietsen. Niet in de allerbeste staat maar om een stukje te fietsen was het prima.
Het doel van de korte fietstocht was een Boeddha die een eindje verder langs de kant van de weg zit: Boeddha bij Vat Sisumang.
Buddha in Vat Sisumang
In the place named Sisumang, on the bank of the Mekong, a colorful painted Buddha sits snuggled between two trees and looks out of the river to the east.
In older times, the road ran in front of the statue, but the Mekong shifted and the road had to be moved.
The site is most certainly on the remains of a pre-Angkorian temple: some carved stones are visible in the area.
The place was dedicated by the first King of Champasak, “Soi Sisamut” (1713 – 1737), to his mother.When Henri Parmentier (École française d’Extréme-Orient) visited the region in the 1920’s to establish an inventory of Lao monastaries, he found, on the site of the current Buddha, the ruins of a Vientiane-style monastery housing a large sitting Buddha, his right hand touching the floor with its fingertips.
By this gesture, which symbolizes the “Taking of the goddess Earth as witness,” he asked the goddess to certify its legitimacy to become a Buddha, an “Enlightened”.
From this monastery only survives today the statue, remodeled many times since.
From the Pre-Angkorian tempel, Henri Parmentier reported an epigraphic stele (non-inscribed) of which you can still see the top, in the form of a accolade, emerging from the ground in front of the modern platform on the east side.
Aan de oever van de Mekong, bij een plaats met de naam Sisumang
zit een Boeddha tussen bomen.
Deze plaats is zo ingericht door de eerste koning van Champasak, Soi Sisamut.
Henri Parmentier bezocht deze plaats in de jaren 1920 van de vorige eeuw.
Hij stelde vast dat deze plaats in een lang verleden een tempel bevatte.
De Boeddha is sindsdien vele malen vernieuwd.
Wikipedia:
Henri Parmentier (French: Henri Ernest Jean Parmentier) was a French architect, art historian and archaeologist.
Parmentier became one of the first European specialists in the archaeology of Indochina.
He has documented, depicted and preserved many Khmer, Cham and Lao monuments.
Dit is dan die Boeddha. Volgens de beschrijving is hij kleurrijk maar hij is van grijs cement. Goed dat het goudkleurige kleed over zijn schouder hangt.
Het beeld helt wel wat ver naar achteren. Ook de oren zijn van deze versie opmerkelijk. Maar je gaat niet naar deze plaats omdat de Boeddha zo prachtig is maar om dat de omgeving zo rustig en mooi is.
De Boeddha kijkt uit over de Mekong rivier. Wij dus ook.
Onderweg stoppen we bij een aantal moderne tempels. Hier een hele kleurige bel- en trommeltoren met luidsprekers.
Nog een grote bel.
Als afsluiting van Champasak deze folder van Vat Phou. Southern Laos – Charming by nature (Zuid Laos – van nature charmant). Vanaf hier vliegen we later naar Vientiane, de hoofdstad van Laos.
