We zijn in ons hotel aangekomen.
Zijn eigenlijk verbluft door het hotel en de optocht die
onder ons raam voorbij ging.
We besloten het dorp, het stadje maar eens te gaan bekijken.
Wat we konden verwachten was een beetje onduidelijk.
Blijkbaar lag een groot deel van het dorp veel lager dan ons hotel.
Behalve de bussen op de doorgaande wegen was het er niet druk. Dit is een lokale slagerij. Carniceria.
We kwamen in een deel van de stad waar ook kraampjes langs de weg stonden. Er werden veel tortilla’s bereid.
De zon is fel. De lokale mensen zoeken allemaal de schaduw op.
In de verte werd het steeds drukken. Links, hoog, was een kerk. Het bleek de Inglesia Santo Tomas te zijn. Het centrum van de festiviteiten.
Bovenaan de trappen stonden drie kleurrijke baldakijnen met heiligenbeelden. Deze zullen even later door de stad gedragen worden.
Terwijl de baldakijnen nog stil staan loopt een van de ouderen over de trappen terwijl hij vuurwerk ontsteekt. We zullen tijdens ons hele verblijf vuurwerk horen afgaan. Dag en nacht. Zonder overdrijving.
Dan komt de eerste baldakijn in beweging. De jonge mannen dragen het gevaarte van de trappen naar beneden. De oudere mannen van het gezelschap, de vrouwen en kinderen, samen met de muziek, volgen. Het is een ongelofelijk spektakel.
Het eerste deel van de processie is vertrokken.
De meeste toeschouwers zijn traditionele of moderne lokale bezoekers.
Daar zijn ze weer: de kleurrijk verkleedde, gemaskerde mannen met kostuums vol met touwen.
Chichicastenango in Guatemala op 22 december 2018.
Er volgt nog meer.
