In mijn reisdagboek schreef ik:

Als we de snelweg verlaten, volgt een smalle weg met veel verkeersheuvels om in een druk Chichicastenango te komen. We hebben een kamer in het fantastische hotel San Tomas. Het hotel staat vol met oude beelden, schilderijen, meubels, naaimachines, weegschalen, enz, enz. Waarom LP (Lonely Planet) het hotel niet noemt? Op onze kamer worden we verrast door een kleurrijke en luidruchtige groep mensen. Door het raam maken we wat foto’s.

De foto’s die ik hier noem, zie je hieronder.
Voor ons was toen nog volledig onduidelijk wat we zagen.

Guatemala, Chichicastenango. De optocht was al even bezig.

Ik deed nog pogingen om een individueel persoon op de foto te krijgen maar vanuit het perspectief van het hotelraam was dat eigenlijk niet mogelijk. Ons idee was dat het feest van San Tomas op 21 december werd gevierd en wij waren er 22 december.

Achter de mensen in die fantastische pakken, liep de muziek.

Daar weer achter de vrouwen en kinderen.