China reisverslag / travelogue 29

Posted on by

Vandaag een heuse museale verzameling uit de Forbidden City in Beijing.
Op mijn tocht was ik inmiddels bij de verzameling
muziekinstrumenten geweest.

Daarna stuitte ik op een hal met een groot aantal
prachtige voorwerpen waarvan je hier een kleine
selectie kunt zien.












Grey pottery dancing man, Xijing Dynasty, 265 – 317.





Een korte blik naar buiten.





Seated figure of Amitayus, Kangxi reign, 1662 – 1722.





Net als in veel andere culturen tref je bij veel voorwerpen
invloeden van andere culturen aan.
Jier is sprake van beinvloeding door Mongoolse beelden.
Het gaat om een bodhisattva (een verschijningsvorm van Buddha)
waarbij de nadruk ligt op het element vuur.
Typisch is verder de lotusbloem. Hier ook duidelijk te herkennen
in het plateau, de basis van het beeld.





De Verboden Stad: 04/10/2009




Seated statue of Vajradhara, Yongle reign, 1403 – 1424.








Stationeries used in the first writing ceremony, Qing Dynasty, 1644 – 1911.


Schrijfgerei: je ziet hier een kwast, een kom (een reproductie),
een inktsteen, penseellegger en inktpallet.
Te gebruiken door de keizer in ceremoniele schrijfsessies.
Op het penseel staat “Wan nian Qing” wat Evergreen of Altijd groen betekent.
De kom is van het type “Jin-ou Yonggu”.
Hij staat wel vermeld op het kaartje bij deze voorwerpen maar
volgens mij is hij op de foto niet te zien.
De Jin-ou Yonggu kom/mok is in een gouden uitvoering
een van de topstukken van het Paleis Museum.
Letterlijk betekent het ‘Gold-Made Ware Cup of Eternal Stability’,
Gouden kom van de eeuwige stabiliteit.
Het gaat dan om een gouden kom in de vorm van oud brons vaatwerk.
Staat op pootjes en is rijkelijk versierd.
Het betreffende exemplaar was van de keizer Qianlong.

Persoonlijk vind ik het zogenaamde “Brush rack”,
ik heb dat hierboven als penseellegger vertaald,
heel eg mooi.
Een kleine bergrug (Jade?) op een stukje hout.




Penseellegger.





Een topstuk naar mijn gevoel.



Yellow glaze zun, 1644 – 1911.


Een zun is een bronzen wijnvat.
De vormen van de bronzen Chinese voorwerpen zie je later terug
in het aardenwerk.
De techniek om aardewerk te vervaardigen bereikt in China een hoogtepunt.
Dit is slechts een van de vele voorbeelden van die kunst.




Muurvaas.



Detail.



Muurvaas, 1644 – 1911.


Typisch is dat veel van de voorwerpen een wel erg ruime datering hebben.
1644 – 1911 zijn de jaartallen van de Qing dynastie die ook wel Mantsjoe
dynastie wordt genoemd en die in totaal 12 keizers kende.




Kunstmatig landschap.





Ruyi-scepters.


De tekst op het kaartje helpt niet echt om deze
voor mij geheimzinnige voorwerpen
te verklaren:

Being there lucky meaning, Ruyi scepters were important adornements in the court.


Ik kan de tekst eigenlijk niet vertalen.
Grammaticaal klopt het niet.
Deze scepters waren belangrijke statussymbolen.

De volgende tekst komt van een web site van het Palace Museum.
Maar buiten deze tekst kan ik niets achterhalen over de auteur.
Daarmee blijft het allemaal een beetje vaag.

Evolution of the Ruyi Scepter

Some experts speculate that the ruyi scepter came to China along with the Buddhism from ancient India in the Eastern Han period (25-220 CE). Called Anuruddha, the ruyi scepter originally was a monk’s tool for scratching. In Buddhist classics, it is one item in a monk’s paraphernalia. The other three things are an ear pick, a tongue-scraping tool, and a walking staff with rings.

However, some materials suggest that the ruyi scepter is not a foreign import since a scratching tool existed before the Han dynasty. Recent archaeological finds provide several objects including two of the Eastern Zhou (eleventh century BCE -770 BCE) unearthed from ancient cities of the Lu Kingdom in Shandong province. One end of these objects likes palms, the fingers of which are curling. With column handles, they are thought to have been scratching tools and the earliest examples of the ruyi scepter’s traditional form. The Unauthorized Biography of Hu Zong (Hu Zong biezhuan) of the Three Kingdoms period (220-280) recorded that the ruler of the Wu kingdom Sun Quan found a white jade ruyi scepter. But no one knew its history. So the ruler asked Hu Zong who was a knowledgeable person. Hu Zong said that the ruyi scepter was embedded by the first emperor of the Qin dynasty (r. 221 BCE -210 BCE) when he was the crown prince and hoped it could bring him good fortune. Although the origin of this piece may be not accurate, this is the earliest story on the ruyi scepter, displaying that people at that time thought ruyi scepter an important thing.

The word “ruyi” was from common people. The Han dynasty emperor Gaozu (r. 206 BCE -195 BCE) named the Qi concubine’s son “As you wish” (ruyi) because he loved him, showing that at least in the Han dynasty and perhaps even earlier this was an auspicious term. In early translations of Buddhist sutras from Sanskrit, ruyi was used to represent monks’ objects. We can speculate that an object called ruyi (which existed prior to Indian monks coming to China) had the same function as the Indian scratching tool, and furth
er that Buddhism contributed to the development of the ruyi scepter because it highly influenced Chinese traditional life, culture, and ideology.
Since “ruyi” is a good word and has close relationship with Buddhism, the ruyi scepter gradually changes from a tool to a precious object, becoming the gift with best wishes between nobles.

Meaning and Function of the Ruyi Scepter

The ruyi scepter has different functions to various people. Most ones considered a piece the symbol of power or at least the authority to speak. The following examples illustrate the meaning and functions of the ruyi scepter in different periods.

In the first half of the first century, covering the Eastern Jin period to Southern era, well educated people loved to discuss philosophic issues. They usually held horsetail whisks or ruyi scepters during talking.
Meanwhile, the ruyi scepter was no longer a monk’s daily tool, but a Buddhist ritual object. An eminent monk could deliver a sermon if he holds a ruyi scepter which represents his power and high status. Because of the fashion, some Bodhisattva statues made later even held ruyi scepters in hands. Therefore, the ruyi scepter started to contain auspicious and intellectual meaning.

Once an eminent Indian monk used a ruyi scepter to wake up a sleeping tiger which was not listening to his sermon. A monk at the Yuquan Monastery held a ruyi scepter in his dying minutes. In the Northern Zhou period (557-581), the Wu Emperor conducted a public debate about abolishing Buddhism. Monks gave a ruyi scepter to Zhi Xuan who was selected as a delegate. Holding it, he gently sat down and began his statement, displaying his noble character. At such serious moment, monks still focused on the ruyi scepter. This story illustrates the meaning of “authority to speak” and reveals that it was significant for the Buddhist ritual events.

The use of ruyi in religion further raised its importance as a symbol of power. In the fifth century, ruyi scepters were held by literati and aristocrats to show their special social status. In the collection of the Nanjing Museum, a set of molded-bricks from a tomb of the Eastern Jin (317-420) portray the “Seven Worthies of Bamboo Grove” who were outstanding literati enjoying leisure life. One named Wang Rong is holding a ruyi scepter. He was not the only one who had this auspicious object because it was very popular among aristocrats.

The Tang dynasty emperor Taizong (r. 627-649) once gave a rhinoceros horn ruyi scepter to Li Xun who helped to wipe out evil eunuchs and some military commissioners (fanzhen). The emperor called that ruyi scepter “authority to speak” (tan bing) which actually was a symbol of power, and hoped that his right-hand official would enjoy good fortune.

On occasion, the ruyi scepter was a commander’s baton for controlling troops. Commander Wei Mu of the Liang kingdom (502-557) could not ride a horse on the battlefield due to physical weakness. Sitting in a wood sedan chair, he commanded the army by waving a ruyi scepter and defeated the enemy. The enemy called his troops the “Wei Tigers”.

Although the ruyi scepter had many functions, it still retained its original form of a back scratcher with its beautiful “as-you-wish” name. Following the Tang dynasty, that is from the tenth century, the ruyi scepter and the back-scratching staff gradually diverged. The back scratcher was a tool made of simple materials and kept its original form. The ruyi scepter became an artifact without practical function, made of precious materials, with beautiful designs and auspicious meaning of ten-thousand things as you wish.

Ruyi scepters were made of various materials including jade, gold, iron, silver, ox horn, and crystal. Craftsmen also used other things such as jade crystal, amber, bamboo, bamboo root, and rhinoceros horn to carve.

Formats of Ruyi Scepters

Ruyi scepters made after the second half of the first century were in the same forms with those of the Eastern Zhou era (770 BCE -221 BCE) which had palm-shaped heads. This type could be found in the traditional records and paintings. An exceptional one exists in Longmen Grottoes. In a painting, a lady holds a large ruyi scepter that is more than one meter long. The piece in this size is speculated a ritual object. The traditional images with ruyi scepters display their holding methods. People could hold a piece in one hand vertically, horizontally or sidelong. Some ruyi scepters are held in two hands or in arms. The direction of the head is not fixed, yet the fingers of the arm-shaped head primarily face the ground or opposite to the holder’s body.

The Eclipse of Ruyi Scepters after the Tang dynasty

In the late Tang dynasty, the scholar-official society went to the end. The ruyi scepter which used to be a representative of their social statue became declined. After the reorganization of the dynastic society, the production of ruyi scepter nearly stopped during about five hundred years. Meanwhile, only a few records included ruyi scepters. Although the ruyi scepter was not very popular, it still had slightly changes. Its head was designed as the top of a longevity fungus. The handle becomes more gentle and elegant, having patterns and pearl inlays.

Up to the Ming dynasty, the literati recalled the tradition and re-favored the ruyi scepter as a plaything. People loved things with good meanings and hoped everything goes well. Thus a ruyi scepter was considered an auspicious object due to its good name.

In the collection of the Palace Museum, the existent ruyi scepters of the late Ming dynasty are made of various materials. Those made of bamboo and wood recall the traditional style. Since they were praised for noble characters, the upper class loved to store them.

Ruyi Scepters in the Palaces

In the Qing dynasty, especially from the Qianlong reign to the Empress Dowager Cixi period, the ruyi scepter reached its height. The imperial family ordered the imperial studio many scepters with various materials and forms. They display the highest levels in these fields at that time. Moreover, the ruyi scepter with some auspicious patterns was no longer a tool, but just a symbol of good luck that was used in all imperial ceremonies.

Officials presented ruyi scepters in honor of the New Year’s Day and the imperial families’ birthdays. From the middle period of the Qianlong reign (1736-1795), ruyi scepters, which usually had nine pieces in one set, were on the top of the officials’ contributing lists. The emperors gave some to his officials and ambassadors as the most precious gifts. In the late Qing dynasty, ruyi scepters were used in the emperor’s wedding. Some court painting of that time also displayed ruyi scepters.

The ruyi scepter of the late Qing dynasty became a kind of jewelry as well as a symbol of wealth and power. For instance, the officials found 120 jade ruyi scepter and other 1601 pieces with jade inlays during taking He Sheen’s stock, which were far more then 242 pieces in the imperial store.

Author:Liu Yue



Vertaling/samenvatting

Ontwikkeling van de Ruyi sceptre
Volgens sommige experts komt de ruyi sceptre van het Boedisme uit India
in de Oostelijke Han periode naar China (25 xe2x80x93 220 na Christus).
Origineel was het een stokje dat monniken gebruikten om te krabben.
Ze gebruikten het ook om hun oor schoon te maken,
hun tong te schrapen of als wandelstok.
(Lijkt me onzinnig, een wandelstok om in je oor te stoppen?)
Andere experts nemen aan dat het voorwerp uit China zelf afkomstig is
en al ouder is.
Ruyi betekent xe2x80x98As you wishxe2x80x99 of xe2x80x98Zoals u wenstxe2x80x99.

Betekenis en functie van de Ruyi rcepter
Voor verschillende mensen in verschillende tijden had de Ruyi scepter
andere betekenissen.
Soms is het een symbool van macht
, het gaf voor andere
het gezag om te mogen spreken.
Af en toe werd het gebruikt als een batton voor een generaal in het leger.

De Ruyi scepters in het Paleis Museum
In de Qing dynastie, special van de Qianlong regeerperiode tot en met
de regering van Keizerin Cixi,
bereikte de ruyi scepter zijn populariteitshoogtepunt.
De keizerlijke familie kocht scepters in verschillende formaten
en van verschillend materiaal.
Men gaf elkaar aan het hof scepters met Nieuwjaar
en bij verjaardagen van de keizerlijke familie.
Sommige functionarissen en ambassadeurs ontvingen ruyi scepters
van de Keizer als kostbaar geschenk.
Nog later werd het een sierrraad en een symbool van rijkdom en macht.







Pot om krekels in te bewaren.


Het houden van krekels is een veelvoorkomende gewoonte in China.
Dit is een pot om krekels in te houden.
De bovenkant vanc de pot, zeg maar de bel-vorm,
iverbeeld bloemenranken. Deze ranken laten veel ruimte open,
te klein om de krekels er door te laten maar groot genoeg
om hen te zien en lucht door te laten.







Deksel van een doos gemaakt van de bamboepalm.



.



De doos is gemaakt om een vijf jade voorwerpen te bewaren. Die kunnen in de doos liggen op de daarvoor uitgespaarde ruimtes.


De doos is in 1778 door Chen Huizu, een minister verantwoordelijk
voor de weefindustrie in Suzhou, aan de keizer.
De doos bevatte 5 vissen, uit jade gesneden en afkomstig
uit de Han dynastie.
De Qianlong keizer waardeerde dit cadeau erg.




Carved Red-lacquer dinner box with a design of flying dragons, 1735 – 1796.


Dir is een voorbeeld van de roodlaktechniek (red-lacquer).
Een beschrijving van deze techniek met achtergond informatie trof ik aan
op de volgende web site:

De volgende ctekst is afkomstig van http://ribonet.ontwerperswinkel.nl.

Het woord lak komt van het woord “Laksha” uit het Sanskriet. Dit betekent xe2x80x98honderdduizendenxe2x80x99 en slaat op de aantallen schildluizen die in India een rood getinte lak produceren. In de loop der tijd is het woord lak synoniem geworden voor de meeste harsachtige producten die in xc3xa9xc3xa9n of andere vorm op hout wordt toegepast.
Meer dan 4000 jaar geleden werd al in China het sap van de xe2x80x98Rhus verniciferaxe2x80x99(let op de gelijkenis met het woord xe2x80x98vernisxe2x80x99) gebruikt als beschermende laag op diverse gebruiksvoorwerpen.
In de 7e eeuw voegde men er letterlijk een extra dimensie aan toe. Toen werd de techniek van roodlaksnijwerk ontwikkeld. De lak werd met vermiljoen vermengd en in vele laagjes opgebracht. Na droging van elke laag werd er de gewenste voorstelling terug gesneden en met puimsteen teruggeslepen, zodat er een driedimensionaal relixc3xabf ontstond. Als je bedenkt dat elke laag diverse dagen moest drogen en dat er op het hoogtepunt wel relixc3xabfs werden gemaakt met meer dan tweehonderd lagen geeft dat en hele nieuwe dimensie aan het begrip monnikenwerk.




Vliegende draak.





Blue and white brush holder (1723 – 1735.


From the imperial factory of Jingdezhen under
the supervision of Tang Ying.
Peenehouder, porselein gemaakt in Jingdezhen,
de beroemde keizerlijke fabriek voor aardewerk.
In deze periode stond de fabriek onder leiding
van Tang Ying.




Een kijkje naar buiten. Hall of Central Harmony.





Verboden Stad. Dit is een deel van de muur die om het binnenhof staat. Links voor de muur zie je het begin van de Office of Grand Counsil of State (Junjichu). Zeg maar de Chinese variant van het Torentje op het Haagse binnenhof.