Een van de handgetekende plaatjes van de stripverhaal die ik ga inbinden. De tekeningen en de tekst zijn al lang geleden gemaakt. De persoon die ze maakten had heel veel interesse in ruimtevaart. Er zijn een aantal losse vellen, waarvan een aantal zijn die goed zouden kunnen dienen als omslag en een aantal vellen uit het schetsboek met tekeningen die samen een strip vormen.

Of er een verband is of bedoeld is met het gebied White Sands
in de Verenigde Staten, weet ik niet en daar zullen we ook
niet meer achter komen. Maar de kans is groot.

Wikipedia:

Het White Sands National Park (voor 20 december 2019 White Sands National Monument) is een Nationaal Park en Nationaal Monument in de Verenigde Staten, ongeveer 25 km verwijderd van Alamogordo in New Mexico op een hoogte van 1291 meter. Het gebied is een deel van de door bergen omringde vallei Tularosa Basin en bevat het zuidelijke deel van een 710 km² groot veld met zandduinen van gipskristallen.

Maar er is ook een aantal vellen die nog in het originele schetsboek zaten. Ze zijn tweezijdig voorzien van tekeningen en teksten. De eerste pagina is een soort van titelblad. De lekst is ‘Van planeet tot planeet’. Het is eenzijdig benut. Te zien is dat de bladen met een metalen draad vast zitten. Een draad die als een ringband is gevormd. Die draad haal ik weg want die verhinderd het inbinden. De bruine rand op de bladen lijkt uit plakbandresten te bestaan. Daar blijf ik van af. Ik ga inbinden, niet restaureren.

De draad is een lange draad. Die haal ik dus door ieder gat om hem er zo langzaam maar zeker uit te halen. Als de draad te lang wordt knip ik hem af.

Alleen het laatste eindje kon ik er uitdraaien. De stukjes papier die je hier ziet liggen tussen het metaal zijn niet van de bladen met tekeningen. Ze zijn denk ik van bladen die eerder uit het schtsboek zijn gehaald of (gezien de kleur) de achterkant van het schetsboek. De achterkant zit er namelijk niet meer bij.

De beschadigingen aan de bladen zijn in de loop der jaren gebeurd. Eerst wilde ik die rand met gaten en omgekrulde stukken van de bladen afsnijden. Maar de strook papier naast de tekeningen, aan de voor- en achterkant, zijn de enige stukken die ik kan gebruiken om de bladen te ‘verlengen’ met een inbindbare strook papier. Dus ik ga niets wegsnijden, iedere millimeter zal ik moeten gebruiken. Technieken om losse bladen in te binden waarover je kunt lezen, gaan bijna altijd uit van voldoende ruimte om een boek in te binden. Die is er hier niet dus die moet ik eerst maken.

Het idee is om de schetsbladen aan één kant te lijmen op een dubbelgevouwen strook karton . De vouw is dan de plaats waar gaten in gemaakt kunnen worden voor de binddraad. Na het binden kan dan het tweede uiteinde van de strook op het schetsblad gelijmd worden. Als een soort van sandwich, zonder tekening of tekst te overlappen. Omgekrulde delen van de schetsbladrand kan ik dan op zijn plaats lijmen.