Met de post kwam mijn nieuwste boek:
‘De foto vn Leo’, een uitgave van de Carmiggeltvrienden.
Zij hebben onderzoek gedaan naar de oudste publicatie van
Simon Carmiggelt en vonden een verhaal met als titel
‘De foto van Leo’. Het verscheen op maandag 24 november 1930
in het Nieuwsblad van het Zuiden.

Als je mijn leeftijd hebt dan is de kans groot dat
bij de naam Simon Carmiggelt meteen ‘In a Sentimental Mood’
in je hoofd hoort. De jazz standard van Duke Ellington.
Ook als ik een tekst van Carmiggelt lees, dan hoor ik hem
die tekst uitspreken zoals hij zijn korte verhalen
voorlas op televisie.

Vandaag ontving ik mijn exemplaar van ‘De foto vn Leo’ van S. Carmiggelt. Voor het eerst verschenen in het Nieuwsblad van het Zuiden. Zorgvuldig gevouwen in een stuk pakpapier en vervolgens opgestuurd in een envelop met zes postzegels. Als je nog niet in een sentimenteel/nostalgische stemming bent, word je het wel.

Vooral het einde van het verhaal is zo echt Carmiggelt.
Carmiggelt maakt ruimte in zijn schrijven voor de stiltes die
zich in het echte leven vaak voordoen:

“….Meneer is goed voor me en ik hoop m’n hoofd hier nog eens neer te leggen.” De oude tuinman zweeg. Hij had zijn verhaal verteld. Om ons heen slierten de bladeren. “t Wordt al weer frisser”, zei hij na een lange stilte. En toen harkte hij weer door.

Als Carmiggelt het verhaal zou voorlezen dan zou je bij
deze regels het verhaal tot stilstand horen komen.