Vorige week bezocht ik de tentoonstelling (De Mitte) van
recent werk van Neo Rauch in Zwolle. Het viel niet mee.
Rauch is geboren in 1960 in de DDR. Ik wil dit werk gebruiken als illustratie van de zaken waar je mee te maken krijgt. Neo Rauch, Die Wurzel, 2020. Olieverf op doek. Hieronder stip ik een paar details aan. Misschien is wel het belangrijkste de samenhang van de dingen die je ziet op een werk van Rauch. Wat gebeurt er?
Mannen met (bakke)baarden is een terugkerend element. Ze staan bijna op ieder werk. Net als de mannen hebben ook de vrouwen maar weinig eigen karakter.
Wat is dit voor een figuur: een mens, een dier, satan?
Tollen, hier mensen op een tol. Zoeken naar evenwicht maar ook puur als spel.
Wat is deze surrealistische vorm, om nog maar niet te spreken van de vrouw die er in klimt?
Een industrieel en (blijkt later) ambachtelijk element. Dat is niet alles. Het werk van Rauch zit vol voorwerpen die vragen oproepen maar de antwoorden heb ik nog niet gevonden.
Neo Rauch, Die Loge, 2020. Olieverf op doek. (tollen, een vreemd dier)
Neo Rauch, Sperre, 2018. Olieverf op doek. (tekst, andreaskruis, tentakels, giraf, slangmens, vlaggen)
Neo Rauch, Der Parlamentär, 2020. Olieverf op doek. (vlag, uniform, vreemde ‘meubels’)
De meubels in de meubelmakerij hebben wel wat van de slappe horloges van Dali. We zien ze steeds opnieuw terug. Neo Rauch, Die Möbelwerkstatt, 2020. Olieverf op doek.
Neo Rauch, Das Geschick, 2020. Olieverf op doek.
Neo Rauch, Der Türmer, 2019. Olieverf op doek.
Neo Rauch, Kap, 2018. Olieverf op doek.
Het is zeker anders, het werk van Rauch.
Veel werk is te zien van gallerie David Zwirner.
Soms lijkt het wel een verkooptentoonstelling van hen.
Dat is niet echt een aanbeveling in mijn ogen.
Er volgt binnenkort nog meer.
Argusvlinder 