De rozen die ik onder bezwaar heb gelegd die zijn,
vergeleken met de rozen die ik opgehangen heb om te drogen,
de zorgenkindjes.
Ze drogen langzamer, ze drogen ongelijkmatiger en
er ontstaan witte vlekjes die veel weghebben van schimmel.

Dus vandaag zijn de hangende rozen nogmaals bespoten
met vernis. Ik vermoed dat deze derde keer genoeg is.
Ik heb ook al een idee over hoe ik ze ga presenteren.

Blijft dus over de ‘onder bezwaar’ rozen.

Hier ligt een van die rozen onder een glasplaat met een beperkt gewicht erop (pot met gekleurde lijm). Het was mijn hoop dat de roos er minder door zou lijden en beter zou drogen.

De achterkant ziet er veelbelovend uit.

Maar de bloemkant was toch ook nu weer tegen het glas vast gaan zitten. Iedere keer beschadig je dan de bloem opnieuw. Misschien moet ik er meer afblijven maar de instructies op internet geven juist aan met regelmaat te controleren. Dilemma.

Het is vooral zo jammer omdat de adertjes in de bloemblaadjes zich zo mooi tonen.

Gelukkig zijn kleurverschillen en de adertjes ook bij de andere bloemen zichtbaar. Je moet alleen wat beter kijken.

De takken met blad drogen prima. Tot nu toe blijven die mooi groen. Ben benieuwd of dat zo blijft. De achterkanten van de rozen blijf ik eigenlijk ook heel mooi vinden.

Omdat de snelheid waarmee de rozen drogen tegenvalt (en misschien komt dat door de manier waarop ik ze onder bezwaar leg), heb ik de rozen gewoon een korte tijd op de verwarming gelegd. Daar moet je wel bijblijven want de blaadjes gaan dan snel krullen en dat wil je voor zijn. Alle drie de rozen liggen nu tussen keukenpapier en niet al te zware boeken. Ik ben iedere keer weer benieuwd hoe het er over een paar dagen uitziet.