Vermoedelijk is dit mijn eerste blogbericht
met een Franse titel.
Zoek je de term ‘Petits vers’ op met Google translate
dan krijg je als vertaling: ‘kleine wormen’.
Maar in het boekje dat ik hier aan de lezer voorstel
is de vertaling: ‘boekwormpjes’.
Een mooie titel voor dit verhaal.

Op 20 november 1982 wordt er een diner aangericht
voor de straatboekhandelaars van Parijs die hun
oude en nieuwe boeken uitstalden op de linkeroever
van de Seine.
Het diner werd georganiseerd en betaald door de
executeur-testamentair voor de Franse letterkundige
Xavier Marmier: A. Choppin d’Arnouville.

Ik zou nooit op mijn blog over Xavier Marmier geschreven
hebben, als hij niet 1000 francs uit zijn vermogen beschikbaar
stelde voor een diner voor de arme handelaars en
als Ewoud Sanders er niet een leuk boek over geschreven had.

Op deze aquatint van Eugène Louis Vèder zien we de kramen van de straatboekhandelaars in het Parijs van rond 1925. De afdruk werd gemaakt door de firma Leblanc & Trautmann (er is geen Wikipedia pagina voor deze Franse firma). Te zien is de Quai de Montebello en het werk is afkomstig uit de Collectie Rijksmuseum. De afbeelding is te zien op de boekband van het boek en ontving ik ook als kaart.

Dit is het boek van Ewoud Sanders: ‘Als dank voor de gelukkigste momenten in mijn bestaan’. De titel is een uitspraak van Xavier Marmier (wel Wikipedia). Het boek is uitgegeven door Stichting Desiderata.

Dit is dan waar het allemaal om draait: Banquet Marmier. Het diner. Het op pagina 39 opgenomen menu is niet misselijk. De dranken alleen al zijn de moeite waard. Sanders Ook licht de gerechten nog even toe en beschrijft in het boekje hoe het menu een hype werd in Parijs waar allerlei mensen aan mee wilde doen. Dat kan ik me goed voorstellen. Maar er nu over lezen is ook een genot. Zeer vriendelijk geprijsd boekwerk.