De tentoonstelling waarvoor ik naar het
Noordbrabants Museum ging vorige week, was
Paper tales. De tentoonstelling met het werk van Eva Jospin.
Vooraf had ik een tijdslot gereserveerd. Kaartje op mijn telefoon. Daarnaast op verzoek van het museum een papieren uitdraai gemaakt. In het museum krijg je dan uiteindelijk nog eens een kaartje. Logica?
Jospin maakt met karton hele grote kunstwerken.
Soms een muur van drie meter hoog, dan een installatie
van enkele meters in oppervlak, soms hele prieeltjes of
zijn het kleine tempels.
Daarbij blijft de structuur van het karton een belangrijke
rol houden, al duurt het soms even voor je ziet
waar je naar kijkt.
Meestal zag ik op de tentoonstelling geen namen bij de werken. Deze futuristische, of is het juist oudheidkundige, eilandenverzameling, springt meteen in het oog. De details vragen om verder onderzoek.
Een soort van ondoordringbaar oerbos.
Willekeurige details van het bos.
Een van de werken met een titel: Eva Jospin, Balcon, 2015, metaal en karton.
‘Bossen en grotten kunnen plaatsen zijn met geheimen en verhalen, met name mythen en sprookjes.
Ze kunnen tegelijkertijd zo mooi en donker zijn.
De sculpturen herinneren je aan je jeugd.
Het spelen in een bos of luisteren naar sprookjes uit je kindertijd’.Met haar reliëfs van bossen verwierf Eva Jospin internationale bekendheid.
Met een simpel materiaal, bruin karton, creëert Jospin indrukwekkende monumentale en zeer gedetailleerde installaties.
Kunst, architectuur, tuinontwerp en ambacht komen samen in haar werk.
Waan je in een imaginair barok landschap van bomen, struiken en fantasierijke bouwsels die een sprookjesachtige sfeer oproepen.
De werken in karton herinneren ons aan de vergankelijkheid en de kwetsbaarheid van de ecosystemen om ons heen.Eva Jospin (Parijs 1975) realiseerde eerder monumentale installaties in heel Frankrijk: op de Cour Carrée, in de Beaupassage in het Louvre, het Domaine de Trévarez in Chaumont-sur-Loire en op de Biënnale voor Landschap en Architectuur in Versailles.
Eva Jospin, wandvullende tekening.
De reden voor mij om naar de tentoonstelling te gaan zat hem in die boekrol-achtige machine, waarvan ik iets zag op een filmpje. Eva Jospin, Carmontelle 3, 2015, Grafiet op papier, inkt op calqueerpapier, hout, glas, mechaniek.
‘Carmontelle’ slaat waarschijnlijk op Louis Carrogis Carmontelle.
Een Frans schrijver, schilder, architect, decorontwerper
en landschapsarchitect.
Met een van zijn uitvindingen was het mogelijk een strook
met landschapstekeningen, bewegend, te bekijken.
Op de tentoonstelling staan zo’n drietal van die machines met tekeningen van Eva Jospin.
Detail van een rotswand (?)
Met hoedjes van eikels (?).
Zie ik daar schelpen of een huisje van een slak?
Voor een eerste kennismaking is dit een indrukwekkende
groep werken.
Vraag is hoe zich dit gaat ontwikkelen in de toekomst.
Dat er nog heel veel potentie in zit laten de carmontelles
en ‘Balcon’ wel zien.
Maar hoe die precies passen in het werk van Eva Jospin
werd me nog niet duidelijk op de tentoonstelling.
Argusvlinder 