Terwijl ik nadacht over de Spaanse titel van deze film,
nou ja, de Engelse vertaling dan, dacht ik even aan een
titel die net iets anders was.
Niet ‘Everybody knows’ maar ‘Everybody knew’.
Maar dat zou verkeerd zijn.

Het gaat om de coronafilm van afgelopen weekend.
De film heet ‘Todos lo saben’.

Het schijfje met Todos lo saben – Everybody knows – Iedereen weet het.

Persoonlijk zie ik niet veel Spaanse films. Dat is niet alleen
vanwege de taal. Deze film maakt een bruggetje tussen
Argentinië en Spanje. Twee landen die een enorm grote Spaanse
wereld vertegenwoordigen.
Op internet zie ik aantallen van tussen de 450 en 500 miljoen mensen
op de wereld die Spaans spreken.

De wereld die in Todos lo saben wordt getoond is er een die
Zuid Europees aandoet: de familie is belangrijk, die is ook groot,
daarin speelt het huwelijk een belangrijke rol. Maar ook minder
gejaagd en minder direct dan de Angelsaksische wereld.

De film verloopt in het begin dan ook langzaam.
Veel aandacht voor de (familie)relaties en ogenschijnlijk
minder belangrijke zaken. Je weet dat je naar een soort van
detective zit te kijken, een who’s done it. Maar het tempo
dat je daar bij verwacht, is er niet.

Pas na een tijd kom je er achter dat in die zaken waarvoor
de aandacht wordt gevraagd ook de oplossing ligt van
de who’s done it.
Daar komt bij dat niet alle spelers aan het eind van de film
weten hoe het nu precies in elkaar zit. Het is dus nog geen
geen verleden tijd.
Het einde lijkt aan de film te ontbreken.
Dus zie de titel als een opdracht om bij ‘Iedereen’ te horen.

Todos lo saben met Penélope Cruz (die naam ken ik natuurlijk van andere films) en Javier Bardem (Blijkbaar een belangrijk acteur in de Spaanse wereld maar ik kende hem niet. Echtgenoot van Penélope Cruz).

Internationaal zijn er maar weinig reacties op deze film.
Toch vond ik hem heel erg de moeite waard.

***+