Een andere tentoonstelling die ik afgelopen zaterdag
zag in het Stedelijk Museum Breda is die van Danielle Lemaire.
Ik zag eerder werk van haar en heb ooit eens op
het punt gestaan werk van haar te kopen.
Iets in de sfeer spreekt me aan. Wat dat precies is weet ik niet.
Bij de tentoonstelling ‘You know I am not There’ in
het Stedelijk Museum Breda draait het allemaal om
Nick Drake.

Eerlijk gezegd springt mijn hart daar niet van op.
Beetje vage artiest met dito muziek die je nauwelijks
lelijk of mooi kunt vinden. Vind ik in ieder geval.
Danielle Lemaire is wel van Nick Drake onder de indruk en
vandaar een verzameling van haar werk naar aanleiding
van Drake en folders van fan meetings, foto’s enz.

De titel van de tentoonstelling is een zin in het
nummer ‘Know’ van Nick Drake.
Dit is de tekst:

Know
Know
Know
Know
Know
Know
Know
Know
Know that I love you
Know I don’t care
Know that I see you
Know I’m not there
Know
Know
Know
Know

Writer: Nick Drake

Gelukkig kan kunst intrigeren ook al deel je niet
de opvatting van de maker, zelfs al begrijp je
niet waar het om gaat.

Danielle Lemaire, Dreaming black, saving grace, 2019. Conté, potlood, acrylverf op papier. Het werk van Danielle Lemaire is heel herkenbaar. Het heeft iets surrealistisch. Je herkent de voorwerpen maar de ordening, de gelaagdheid roept een soort van vervreemding op. Florale motieven zie je in het werk met grote regelmaat.

Ik ben wel benieuwd wat ‘Conté’ is.
Dat moet ik nog uitzoeken.

Danielle Lemaire, De geschiedenis is mijn gezelschap, 2020.

Danielle Lemaire, The light and its visitors, 2019. Pastelkrijt en acrylverf op papier.